Adéwalé

Na morzu wolność ma cenę, ale dla Adéwalégo wolność nigdy nie była tylko słowem – była tlenem, była duszą, była powodem, dla którego oddychał i walczył. Urodzony jako niewolnik, a z czasem wyzwolony i przemieniony w jednego z najbardziej szlachetnych Asasynów swojego czasu, to postać głęboko poruszająca – symbol niezłomności, odwagi i sprawiedliwości w świecie rządzonym przez przemoc i chciwość.

Adéwalé urodził się w 1692r na Trynidadzie, gdzie jako dziecko został porwany przez handlarzy niewolników i sprzedany na Karaibach. Dorastał w kajdanach, z piętnem towaru, nie człowieka. Nie znał ojczyzny ani prawdziwego imienia – znał tylko bicze, ładownie statków i milczenie narzucane strachem. Ale w jego oczach nigdy nie zgasła iskra. Przetrwał. I czekał.

Jego droga ku wolności zaczęła się na statku. Gdy miał okazję, uciekł i dołączył do piratów – ludzi, którzy często byli brutalni i chaotyczni, ale oferowali coś, czego nie znał wcześniej: wybór. Tam poznał Edwarda Kenwaya, kapitana Kawki. Był jego kwatermistrzem, a w końcu – bratem broni. Wspólnie przemierzali Karaiby, walczyli, plądrowali, ale też odkrywali, czym naprawdę jest cena wolności.

Adéwalé nie był zwykłym piratem. Od początku wyróżniała go moralność – wewnętrzna potrzeba sprawiedliwości, która nie zawsze była zgodna z pirackim stylem życia. Gdy Edward jeszcze pogrążał się w chciwości, Adéwalé już zadawał pytania: o sens, o etykę, o ludzi, których po drodze zostawiają zranionych i zniszczonych. Był jego sumieniem – i, jak się okazało, przyszłym filarem Bractwa.

Po upadku złotej ery piractwa Adéwalé opuścił życie na morzu i oficjalnie wstąpił do Zakonu Asasynów. Jego szkolenie ukończone zostało z wielkim uznaniem, a on sam wkrótce stał się nie tylko wojownikiem, ale i mentorem – człowiekiem, który miał prowadzić innych. Lecz serce Adéwalégo nie pozwalało mu zapomnieć o tym, kim był.

Kilka lat później. Adéwalé jako doświadczony Asasyn i agent Bractwa zostaje wysłany na misję na San Domingo, gdzie jego statek rozbija się u wybrzeży Port-au-Prince – centrum handlu niewolnikami. To, co tam zobaczył, wstrząsnęło nim do głębi. Niewolnictwo – to samo, z którego sam uciekł – kwitło w brutalnej, nieludzkiej formie. Czarnoskórzy mężczyźni, kobiety i dzieci traktowani jak zwierzęta. Adéwalé nie mógł przejść obojętnie. Stał się wybawcą. Rozpoczął systematyczne rozbijanie handlu niewolnikami, wyzwalał plantacje, niszczył statki transportowe, organizował opór. Dla wielu zniewolonych był pierwszym człowiekiem, który mówił im: „jesteście warci wolności”. Dla białych plantatorów – uosobieniem buntu. Dla samego Bractwa – niepokornym, ale prawym członkiem, który przypominał, że Asasyni nie służą mapom ani celom politycznym, lecz ludziom.

Adéwalé zginął wiele lat później w 1758r. z rąk templariuszy – nie w glorii bitwy, lecz zdradziecką śmiercią niesioną przez Shaya Cormaca. Ale umierał tak, jak żył – jako człowiek wolny, który nigdy się nie ugiął.