To niesamowita opowieść o granicach obłędu i wytrzymałości człowieka. Okrutna podróż po wnętrzu człowieczeństwa, przerażająco prawdziwa i pozbawiona patosu. Zadziwiający jest fakt, że łzy, litość, strach leżą tak blisko siebie, a jednocześnie tak daleko od naszej ludzkiej natury. Zadziwiające jest to, że dziecięce dążenie do zabawy jest tak łatwe do przeniesienia w dorosły świat gdy jednostka ludzka pozbawiona jest wnętrza i daje się ponosić zwierzęcym instynktom. Ale to, co odróżnia ludzi w tym filmie od zwierząt, nazywa się satysfakcją.
satysfakcja?
Oceniłam Twój komentarz na plus, bo mi się spodobał. Tylko...co z ta satysfakcją? Jaka oni satysfakcje wynoszą? Dla mnie fascynujące i przerażające jest ze właśnie wojna zmusza ich do bycia gorszymi od zwierząt (o tym Stone już wiele razy opowiadał). Czynią to czego nie chcą, a strach determinuje do szaleństwa (czy tez nienawiści, nie wiem które lepiej pasuje)