Brytyjska "Droga bez powrotu" z psycholem zamiast mutantów. Więcej strachu i paniki sieją absurdalne decyzje bohaterów(dom z napisem "keep out" - tutaj powinni po raz pierwszy zrobić przystanek, psychola powinni wyrzucić z samochodu i odjechać, wcześniej zamknąć się w aucie i przeczekać do rana, zadźgać go butelką, nie iść gęsiego przez las, tylko obok siebie, w ogóle nie powinni łazić w ciemną i deszczową noc po lesie, cholera...) niż labirynt leśny i i warunki pogodowe+noc.
Jednak potwór/mutant/duch sprawdza się lepiej w straszeniu(ale domeną thrillera jest to, że zwykle oprawcą jest "zwykły" człowiek). Mimo iż psychol wydaje się być bardziej realistyczny, paradoksalnie, to właśnie on jest postacią najbardziej przerysowaną i odrealnioną (i kumaty) z całego filmu i sprawia, że ostatecznie seans nie jest oryginalnym dreszczowcem, a kolejnym, nudnym ostrzeżeniem "nie zjeżdżaj z głównej drogi!".
Chociaż to może moja wina, bo miałem czuć napięcie, a nie strach. Do dupy ze mnie widz. Trudno, będę nieobiektywnie subiektywny.