"Dawno, dawno temu w odległej galaktyce..."
Że co? Że to nie ten film. I tu się z wami nie zgodzę. Bond jest takim synonimem idealnej baśni dla chłopców jakim były pierwsze trzy epizody gwiezdnej sagi? Pewnie sobie myślicie "O czym ten idiota pisze?!". Tak prawdę mówiąc to sam nie wiem HE HE ;). Wiem tylko tyle że ani postać bonda, zdradzonego i opuszczonego przez swoich zwierzchników, ani postać jinx z której recenzenci próbują zrobić postać równą bondowi nie wywarły na mnie żadnego wrażenia. Są płytcy i schematyczni. Więc w czym tkwi fenomen serii o bondzie? (TU PROSZE O WERBLE) Ano w galerii genialnych przeciwników bonda, człowieka zmęczonego ratowaniem świata, który od tych cygar, alkoholi i niezliczonych stosunków z dopiero co poznanymi kobietami powinien dostać raka płuc, martwicy wątroby i co najmniej rzeżączki.(HEHE TAKIEJ ODPOWIEDZI TO SIĘ NIESPODZIEWALIŚCIE. NO I GDZIE OKLASKI?!) Prawdziwą gwiazdą tego filmu jest miranda frost grana przez rosamund pike oraz samochód astor martine który jest bohaterem najbardziej odjechanej sceny w całym filmie. Uważam że odejście od tej marki na rzecz bmw było błędem i całe szczęście że producenci zdali sobie z niego sprawę. Wracając do panny pike to swoim magnetyzmem i wyglądem bije panią berry (jinx) na głowę. Ten dwudziesty bond miał być czymś przełomowym, czymś co podsumowałoby te 40 lat bondomani ale niestety nie jest. Techniczni nie ma się do czego przyczepić, wszystkie efekty trzymają poziom ale dopatrzyłem się kilku błędów logicznych. Np. czemu w scenie na lotnisku bond aby pokonać płot używa opcęg skoro w zegarku ma laser? Takie sytuacje tylko śmieszą a jest ich więcej. No cóż. Mimo tych błędów film ogląda się miejscami całkiem fajnie ale do "złotego oka", najlepszego bonda z udziałem brosnana sporo mu brakuje.