Coś w tym jest...
Coś w tym jest co piszesz. Choć uważam, że obaj byli socjopatami. Obaj mieli w dupie normy społeczne, liczyła się tylko ich chora fascynacja zabójstwem. Trochę naciągana jest moim zdaniem filozofia, którą zbudowali jako podstawę uzasadniającą ich czyny. Bo tak naprawdę ja tego nie kupuję a ciekawi mnie ich motywacja, która nie jest tak prosta jak przedstawiono w filmie. I to jest duży minus tego filmu.
Rzeczywiście Justin po zabójstwie zaczyna mieć coś na kształt wyrzutów sumienia, nie czuje się z tym dobrze.
Dla mnie on jest trochę marzycielem. Wydaje mi się, że on bardziej pragnął zaplanować to wszystko w drobnych szczegółach i być tylko obserwatorem, ale jednak przekroczył granicę i ucieleśnił marzenie, żeby zaimponować Richardowi.
Mnie on trochę przypomina nastoletnie dzieciaki w Stanach, które - fakt autentyczny - pod wpływem kontrowersyjnego filmu Olivera Stone'a "Urodzeni mordercy" próbowali w latach 90-tych naśladować parę głównych bohaterów i zabijali swoich bliskich, żeby zobaczyć jak to jest. Sprawa swego czasu była głośna w Stanach. Stone oprócz reklamy miał oczywiście nieprzyjemności. Ale to pokazuje jak prezentowana w końskich dawkach na filmach video i grach komputerowych odrealniona przemoc powoduje u dzieciaków zobojętnienie psychiczne wobec prawdziwej przemocy. U dzieciaków, bo dorośli są bardziej odporni, bardziej doświadczeni.

Mnie również nie przekonuje wyjaśnienie, które przedstawione zostało w filmie. Pomysł był dobry, ale według mnie, niepotrzebnie spłycony. Możliwości z nim związane nie zostały do końca wykorzystane. Myślę, że gdyby zrezygnowali z taniego efekciarstwa w stylu Cassie zwisająca z tarasu, na rzecz wgłębienia się w psychikę Justina i Richarda, film miałby szansę stać się bardzo dobrym dramatem psychologicznym z nutką dreszczyku. Ale nie ma co narzekać, Gosling i Pitt sprostali zadaniu.