Chyba powinienem podziękować twórcom tego filmu za ich inspirujący wykład psychologiczny. Zadali sobie bowiem wiele trudu, żeby odpowiedzieć na pytanie, co sprawia, że pozornie doskonała zbrodnia przestaje nią być. Odpowiedź jest w tym filmie prosta: wszystko przez kobiety. Gdyby nie dziewczyna, dwaj zabójcy nigdy by się ni poróżnili. Gdyby nie kobieta-glina, nigdy nie zostali złapani. Gdyby nie kobieta-ofiara jeden z nich nie okazałby się mięczakiem. W zasadzie poszerzając przesłanie tego filmu można by rzec, że wszystko co złe dzieje się przez kobiety. No bo gdyby nie te wyrodne matki, to w ogóle nie byłoby morderców. Ciekawe prawda? A jakie to głębokie.
Druga rzecz, która rzuca się w oczy to seksualizacja przestępstw. Cała ta rzecz ma dość wyraźny (cóż reżyser nie jest zbyt subtelny) podtekst seksualny. Jest to wyraźne nawiązanie do wampirycznych filmów typu Wywiad z wampirem, gdzie seks łączy się z zabójstwem bardzo wyraźnie. Tutaj prawie każda scena między dwójką morderców niemalże iskrzy napięciem seksualnym. Tym wyraźniejszy jest przez to całkowity brak chemii między Bullock i Chaplinem. Ale to akurat nie powinno dziwić. Sandra jakoś rzadko kiedy potrafi zgrać się ze swoim partnerem. Stąd też najidtiotyczniejszą sceną w całym filmie była dla mnie tzw scena łóżkowa.
W sumie jednak film nie jest zupełnie tragiczny, chociaż dobrze kupić sobie popcorn. Kiedy jakieś ziarenko trafi między zęby będzie można coś poczuć (fizycznie ale i emocjonalnie), a to znacznie więcej niż zapewnia ten film.