Nina, Zeljka i Danira - to trzy dziewczyny z chorwackiej Rijeki, którym 6 lat temu umarła babcia. Z jakiegoś powodu sympatyczna staruszka wciąż nie doczekała się godnego upamiętnienia - jej grób pozostaje bez inskrypcji. Podczas jednej z wizyt na cmentarzu, dziewczyny, popijając wino, postanawiają wreszcie uhonorować staruszkę. Wyprawiają na jej cześć spóźnioną stypę, na którą zapraszają do zrujnowanego dziś mieszkania babci sąsiadów zmarłej. Proszą ich, by każdy zaproponował treść napisu, który mógłby znaleźć się na jej grobie.
Dziewczyny, zajmujące się na co dzień sztuką współczesną, wiedzą jednak, że "lepiej jest pisać śmiechem niż łzami". Sadzają zatem swoich bohaterów - podobnie jak to się dzieje w filmach Emira Kusturicy - przy jednym stole, na którym nie brakuje alkoholu i zakąsek. I tak jak w filmach autora "Undergroundu", wysokie przeplata się tu z niskim, a kolejnym butelkom rakiji towarzyszą zarówno wzruszenie jak i koszarowe żarty… Ciągnącą się godzinami biesiadę umila zaglądający ucztującym do talerzy czeski zespół elektro.
Cała sytuacja balansuje na granicy jawy i snu - o co skrzętnie dbają organizatorki imprezy. Ubrane w staromodne kreacje balowe, czuwają nad rozwojem sytuacji, sterując emocjami gości. Skąpane w łagodnym, śródziemnomorskim świetle, za nic mające różnice pokoleń i religijne tabu, stają się uosobieniem afirmacji życia i mądrego obcowania ze zmarłymi.