Pierwsza mogła widzieć kasę, bo jako jedyny miał prawdziwą pracę (jak powiedział ktoś w filmie), a tak naprawdę naciągnęła go na dziecko jego kumpla bez zatrudnienia.
Druga wyszła za niego, bo tak zaaranżowały ich żydowskie rodziny, był odpowiednią partią, a ona sama była prostacka (wg słów bohaterów filmu), czy po prostu głupia. Jakby nie był dobrze sytuowanym żydem, to nie byłoby tematu.
Trzecia doceniła bycie adorowaną przez sympatycznego dla niej faceta przy kasie, a wtedy nie było przynajmniej w filmie okazji do zaobserwowania jego chamstwa wobec jej znajomych i przyjaciół. Oboje byli obyci, Miriam nie była kobietą lecącą na kogoś tylko ze względu na tzw. sześciopak czy ładną buzię. Później zresztą go zostawiła, gdy tylko dał jej poważny powód i wymieniła na bardziej kulturalnego weganina.
Dla mnie film nie był wyciskaczem łez, choć sceny z alzheimerem były oczywiście smutne i może niewiele zabrakło by uronić łezkę czy dwie. Z uprzywilejowanym narodem, to bym nie przesadzał, bo jego ojciec lub dziadek mogli żyć w czasach, gdy był najmniej uprzywilejowanym.