Viola, poukładana, pedantyczna pracoholiczka wykonuje pracę, której nikt nie chce. Sprząta toalety w metrze. Jej zbuntowana córka, Angela, wstydzi się matki. Sama chce zostać projektantką mody. Obie kobiety pozornie dzieli głęboka przepaść.

Komunikacja między nimi stała się prawie niemożliwa. Razem oglądają jedynie ulubiony serial. Nie przegapią ani odcinka. Obie potajemnie kochają się w głównym bohaterze. Wygląda jednak na to, że łączy je więcej. Obserwując ekscentryczne rytuały z życia matki i córki można wywnioskować, że są do siebie bardziej podobne niż im się wydaje. Świeży powiew ironicznej powagi a la Kaurismäki.