Akcja filmu dzieje się w latach 80 w ubogiej wietnamskiej prowincji. Dwaj bracia dwunastoletni Thieu i młodszy Tuong bawią się pąkami kwiatów zahaczając o nie i ciągnąc, który pierwszy się urwie ten przegrywa. Starszy brat ma dość tej zabawy mówiąc, że dla chłopców są kamienie albo noże po czym stają w pewnej odległości od siebie i zaczynają rzucać w siebie nawzajem kamieniami. Thieu wygrywa podstępem udając trafionego i sprzedaje Tuongowi headshota. Dzieciak ma za złe bratu oszustwo. Jakiś mężczyzna przyłapuje ich na swoim terenie i łapie młodszego.

Następnego dnia odnajdują swojego ropucha, który rzekomo do nich wrócił. Potem pomagają matce na rynku przed pójściem do szkoły. Wieczorem Wujek Dan opowiada chłopcom bajkę o królewnie i białym tygrysie. Co w nocy ma duży wpływ na Thieu, którego ojciec wysłał po orzechy do znajomych. Thuong pomaga pewnym ludziom wymieniać listy pod pretekstem brania chili od dziewczyny. Starszemu z braci podoba się koleżanka z klasy, która według niego ma równe ślady na palcach. Niestety ma też kłopoty z klasowym łobuzem, który jest większy i bardziej korpulentny.

Jest to całkiem sympatyczna opowieść o dwóch lojalnych wobec siebie braciach. W trakcie filmu spotykają ich różne przyjemne i mniej przygody. Raz trzymają ze sobą sztamę np walcząc z łobuzem a innym razem jeden jest zazdrosny o koleżankę i robi coś na stratę tego drugiego. Jednak są fair wobec siebie i nawet, gdy młodszy ucierpi z winy starszego to każe nie mówić, ze to brat uczynił mu krzywdę. Nie tylko chłopcy są wobec siebie lojalni, bo ich wioska położona w malowniczej okolicy też jest pełna ludzi pomocnych dla siebie. Kiedy komuś pali się chata inni krajanie pędzą ją wspólnie ugasić. Przez cały seans nie wychodziłam z podziwu pięknych pejzaży jakie widać: pola, łąki smagane wiatrem, rzeczka płynąca obok wioski i góry widziane w tle. Mimo niemałej dawki dramatu są również obecne elementy komiczne jak użycie obcinaczki do paznokci zamiast noża. Bardzo znakomitym wątkiem jest opowiedziana przez wujka historia królewny i białego tygrysa. Moja ocena to 9/10.