Gdyby brać ten fim serio, byłby niemiłosiernie głupi - ale to samo można powiedzieć o połowie literatury (duszki wodne? Mag z Mediolanu? Facet z głową osła? Elfy? Paaaanie, co za bzdety). Akcja jest sztampowa i do bólu przewidywalna - śmiem twierdzić, że celowo, WSZYSTKO jest takie, jak się spodziewamy. Oczywiście - robale zaatakują, gdy bohater chce odejść. Oczywiście wpadną w pułapkę, oczywiście kawaleria nadjedzie zza wzgórza w ostatnim momencie, oczywiście sierżant dobije żołnierza, oczywiście poprosi, by każdy zrobił to samo dla niego i oczywiście będzie okazja. Oczywiście, że będzie rywalizacja o dziewczynę i oczywiście rywal zginie, godnie i honorowo. Jedynym właściwie wyjątkiem od tego, czego można się spodziewać jest śmierć Dizzy, ale i to odbywa się przepisowo: dziewczyna umrze wśród towarzyszy broni, wcześniej przespawszy się z kolegą. Dialogi też są dokładnie takie, jakie mają być.

Ale, kurcze, ten wystrój. Ci wszyscy Piękni, Młodzi Ludzie, w faszystowskich mundurach, od kapitana floty, do Herr Flicka z Kosmicznego Gestapo! Te bezmyślne, masakrowane jak w komputerowej grze, robale! Ta lawendowa erotyka! Ta kosmiczna propaganda, wyjaskrawiona i subtelna jak kafar! Przecież tego nie sposób nie kochać - o ile oczywiście wie się, co się ogląda. I, moim zdaniem, Verhoven - podobnie jak w Total Recall - zupełnie słusznie oderwał się od książki (skądinąd, świetnej!), która sfilmowana serio byłaby "nudnym filmem o militaryzmie za pieniądze podatnika"; coś takiego pewnie mógłby zrobić polski reżyser, sponsorowany przez PISF.

Nie mam ochoty pisać "nie zrozumieliście konwencji", to zwrot wyświechtany jak dialogi w tym filmie, ale naprawdę, mam wrażenie, że ludzie, którzy marudzą "dno, kiła, nierealne" to są ci sami ludzie, którzy na "Nagiej Broni" marudziliby, że porucznik Frank Dreblin nie może być kapitanem, mundury są złe, a w ogóle śledztwo jakieś takie niepodobne do wszystkiego.

Oh, dammit! Shut up and watch! - jak mógłby powiedzieć którykolwiek z bohaterów filmu.