Ja jednak śmiem się nie zgodzić z autorem recenzji z ramienia serwisu Filmweb. Twierdzi on, że do filmu nie przesiąkły żadne wartości ponad czystą akcją, która, zgadzam się z nim, jest przednia. Twierdzę jednak także, że film nie jest aż tak prosty, jak może się wydawać.

Pod płaszczykiem gloryfikacji kultury siły widzowi, ja to tak odebrałem, zadawane są pewne pytania. Czy rozpływające się w liberalnym poszanowaniu wolności demokracje nie zjeżdżają czasem po równi pochyłej do rynsztoka? Czy przypadkiem siła nie jest konieczna dla przetrwania? Czy tocząca wyniszczające wojny ludzkość nie potrzebuje wspólnego wroga, aby się zjednoczyć? Do czego zmierza inwigilacja i kontrola społeczeństwa?

Najciekawsze jest to, że te dylematy z pozoru się wykluczają. Z pozoru. Tak naprawdę dla mnie z tego filmu wynika jedna zasadnicza kwestia. Jak mamy żyć, żeby z jednej strony nie popaść w niemoc a z drugiej nie stać się społeczeństwem totalitarnym? Gdzie jest złoty środek?

PS. A może to ja sobie takie pytania zadaję, a w tym filmie ich wcale nie ma?