W moim odczuciu ten film nie miał śmieszyć lecz miał pokazać, jak ojciec chciał ustrzec swojego syna przed brutalną prawdą.
Sposób, jaki wybrał - pomysł z grą i nagrodą był tym, który skutecznie dopingował dziecko do (de facto) walki o najwyższą wygraną- życie.

Piękny film, choć mi bardziej podobał się "Pociąg życia", może dlatego,że w nim rozwiązanie "zagadki" zostało zepchnięte na koniec filmu, a sama podróż pociągiem owocowała w epizody,które ujawniały zabawną osobowość Żydów.
Myślę, że plusem dla tego drugiego filmu może być również fakt, iż bohaterami byli ludzie dorośli.

A śmiałaś się kiedy Guido próbował przekonać synka, że wszystko jest tylko zabawą, grą, która niedługo się skończy? Jeżeli tak, to współczuję.
Ten film nie miał śmieszyć, oczywiście. Miał być ciepły, pełen miłości i taki też był.

Ja się nie śmiałam na filmie ale moi znajomi tak np gdy była scena gdy Guido tłumaczył co mówi Niemiec no i pytam się czy powinni?? W moim odczuciu nie...

Film jest i komedią i dramatem.Śmieszy i wzrusza.Czy komedią może być film o tematyce drugiej wojny światowej?

Cóż, moim zdaniem przez swój komediowy wymiar film jeszcze dogłębniej pokazał tragizm holocaustu. Wolałabyś widzieć użalającego się, płaczącego skazańca jako bohatera? Guido potrafił być radosny i pełen nadziei, dlatego jego śmierć tak mocno zabolała widzów.

Dokładnie!!! W 100 % zgadzam się z "Kitty". Śmierć Guida bardzo mnie zabolała, to był taki kochany, dobry człowiek, chciał uchronić swojego synka od tego strasznego życia w obozie. Bardzo mnie zabolało, kiedy Guido zmarł :/ Był on taką barwną postacią :(

film jest na pewno kontrowersyjny, ale Begnini nie przekracza granicy dobrego smaku, mimo że w poprzednich filmach prezentował niewybredne włoskie poczucie humoru,
na pewno nie planował łzawego filmu w stylu listy schindlera, udało mu się stworzyć coś oryginalnego,
jak dla mnie to komedia o Żydach nr2 zaraz po Pociągu życia,,,, choć mam wątpliwości czy z takich historii wolno robić romantyczne komedie
jednak po to mamy sztukę by przekraczała granice

Mi się film bardzo podobał :))) tylko końcówka bardzo smutna ale ok

a mnie się podobał, co do tej śmieszności... to było piękne, ojciec, który wie, że są marne szanse na wyjuście z sytuacji znajduje w sobie siłę, by chronić dziecko i nie dopuszczać do niego strachu, czy wy byście nie zrobili tego samego? Moim zdaniem mamy tutaj świetny psychologiczny wątek.

Moim zdaniem nie powinno być wogóle dysputy na temat " czy można robić film, który śmieszy, o holokauscie". Natomiast jeżeli taka dyskusja już się toczy, to odpowiem pytaniem na pytanie, mianowicie, czy można robić filmy o holokauscie i o IIwś, które przekłamują historię??? Sami musicie odpowiedzieć sobie na to pytanie, lecz moim skromnym zdaniem, jeżeli powstają takie filmy jak np. Opór, to dlaczego nie mogą powstawać filmy w stylu Życie jest piękne.
Jednakże, Życie jest piękne nie miał pokazywać okrucieństwa obozów( zwróćcie uwagę, na brak jakiegokolwiek rygoru i terroru ze strony niemców), lecz miał pokazać historię miłości i poświęcenia rodzica dla dziecka oraz miłości kobiety do mężczyzny w trudnych czasach. Ten film tylko w takim charakterze może być oceniany, kto myśli inaczej, niech nadal ogląda filmy dokumentalne o holokauscie.

Zbyt dosadnie odbierasz, owszem film mówi o holocauście , ale pokazuje go oczami dziecka czyli z innej perspektywy. Ojciec chcą oszczędzić dziecko tworzy iluzję, dzięki której dziecku udaje się przetrwać to piekło.
Czy to nie piękne i wzruszające. Dla mnie tak, ja zarówno śmiałam się i płakałam. Dzięki takim filmom mogę mówić, że kocham kino.