To koszmar, zupełnie nie mogę zrozumiec skąd te zachwyty. To "amerykanizacja" chyba tak dalece zredukowała wrażliwośc filmowa, by to dokonanie ("ŻYCIE JEST PIĘKNE") uznać za coś wartościowego. Ja ten film oglądałem dwa razy, to znaczy drugiego razu dokończyć nie zdołałem, z powdoów jak na wstepie. Wysioki stopiń urytacji przy pierwszym ogladaniu tłumaczyłem sobie - być może - niezrozumieniem wspólczesnego języka kinowego, ogladałem dalej a me osłupienie przemieszane z irytacja rosło. Nie mogłem pojąć dlaczego ja TAK odbieram, a tu oscary, zachwyty, wrecz pianie koguta ... Mysląc, że może się mylę, a w kazdym razie byc może oprzesadzam - spróbowałem obejrzeć ten film po raz drugi. Niestety, było to ponad moje siły. Ja zara wyłuszczę dlaczego, ale przedtem muszę uzyć kilku określników, by podstawe moich rozważań skonkretyzować. Otóż uważam ten film za płytki, powierzchowny, lichy, tani, "amerykański", nieprawdziwy - w sferze treści i przesłania, w sferze wykonania zaś - tandetny, niechlujny, bez dbałości o szczegóły, jak poprzednio liczy i tani.
(c.d.n. poniwaz pilnie musze przerwać)