Zazwyczaj, a właściwie nigdy nie płaczę na filmach, ale ten mnie powalił. Nie mogłam się powstrzymać. ;(

W 100% popieram. To mój ulubiony film i za każdym razem wzruszam się i śmieje tak samo. CUDO!!!:)

W końcówce po raz drugi podczas oglądania filmu łzy cisnęły mi sie do oczu.

Pierwszy raz to gdy oglądałem "Zielona mila"

To nie będzie zbyt oryginalny komentarz: w końcówce też zaczęły mi się oczy pocić... Ale Paryż wart jest mszy! Ten film-arcydzieło wymyka się wszelkim schematom. Osobiście oglądałem go cztery razy i zdania nie zmieniłem.