Jeszcze żaden film nie wzbudził we mnie tylu uczuć! Niesamowity... Zrwóccie chociazby uwagę na moment w którym ojciec zostaje zabity - nie ma zwolnionego tempa, jakiejś tam muzyki - a mimo to łzy lecą strumieniami...

Całkowicie się zgadzam. Mi najbardziej się podobała scena z czołgiem. Łzy się lały strumieniami, zwłaszcza że żywiło się nadzieję, że z czołgu wyłoni się główny bohater. A najpiękniejsze w tym filmie jest to, że mimo śmierci głównego bohatera, ma on szczęśliwe zakończenie.