Bardzo podobało mi się, że film był tak wyważony - w chwilach, kiedy już miałam ochotę się rozpłakać nagle albo pojawiał się jakiś szczegół (np. transparent "Wszyscy jesteśmy Robertami") przy którym nie dało się nie uśmiechnąć, albo nagle nasza uwaga przenosiła się na moment na jakiś inny problem (próby dobicia targu między hienami z tv, wahania pani z muzeum, chcącej ocalić to, nad czym tyle lat pracowała). Doceniam to, że film był tak mocno przemyślany w tej kwestii.