I dlatego w komentarzach jest tyle wypowiedzi typu "ale nudy", "bezsensowny film" czy "nic nie zrozumiałem". Arcydzieło Kubricka zalicza się do tych filmów, które albo się ubóstwia albo wogóle ich się nie dostrzega.

Odpowiedni odbiór tego filmu polega, przynajmniej moim zdaniem, na dokładnym obejrzeniu go w skupieniu i ciszy. Czego, jak czego, ale akurat tego obrazu nie można oceniać po obejrzeniu pierwszych dwudziestu minut czy najciekawszych scen na YouTube. Do "Odysei Kosmicznej" trzeba podejść z największą powagą, i obejrzeć ją (najlepiej w samotności) całkowicie poświęcając na to te dwie godziny.

Zapewne celem mistrza Kubricka było takie stworzenie tego filmu, aby każdy mógł go odebrać i zinterpretować na swój własny, indywidualny sposób. Być może dlatego tak wielu ludzi go nie rozumie: bo w przeciwieństwie do innych, nowszych, filmów nie dostajemy do ręki gotowych, łatwo przyswajalnych wzorców, ale olbrzymią dawkę filozofii czy wręcz mistyki, dla której zrozumienia trzeba się naprawdę przyłożyć

Wielu ludzi twierdzi, że właśnie to czyni ten film tak niezrozumiałym i nudnym. Ale ja uważam, że właśnie w tym tkwi prawdziwe piękno "2001: Odysei Kosmicznej".