2001: Odyseja Kosmiczna. Co myślę? Przerost formy nad treścią. Dużo nużących scen, ich monotonność momentami męczyła, a już na pewno nie ciekawiła, nie wciągała. Przykładem adekwatnym jest oglądanie przez kilka minut wyjmowania "zepsutego" panelu. Rozumiem, że ich celem było tworzenie klimatu, lecz ten sposób był wyjątkowo ciężki. Dla widza. Jest to jednak film specyficzny, innowacyjny, wyjątkowy - dla tego powinniśmy go ocenić trochę w inny sposób, biorąc pod uwagę to, że odstępstwa od schematów nie wynikają z braku profesjonalizmu, a z nietuzinkowej formy. Tzw. "wiżualsy" są niesamowite do tego stopnia, że zasługują na Oscara (którego zresztą efekty specjalne otrzymały), wszelkie inne nagrody i podziw. Elementem, który podobał mi się również niezwykle, jest ścieżka dźwiękowa. Cudowny dobór muzyczny. Kolejnym wielkim plusem jest, charakterystyczna dla Stanleya, bezkresna możliwość interpretacji, nieoczywistość. Wracając jednak do aspektów, które nie do końca mi się podobały, obsada. Astronauci pokładu Discovery zlewali się, a najlepszą rolą, była rola komputera HAL.