Czytałem książkę i miejscami odnosiłem wrażenie, że jestem w zoo, po którym biegają sobie bohaterowie :). Szczerze się przyznam, że mnie nie zachwyciła.

Myślę, że założeniem filmu było przedstawienie bohaterów jako nijakich i mdłych. Scena urodzin, w której Bowmanowi jest przesyłany obraz rodziny składającej życzenia, chociaż nie widział jej od miesięcy, pozostaje on zimny i niewzruszony. Wydaje mi się, że to dość jasno nam to sugeruje. Najbardziej ludzki z załogi jest chyba HAL :P.

Według mnie też książka jest lepsza. Więcej jest w niej pokazane, jawi się tam całe tło, a monolit ma swoją historię i jest o nim o wiele więcej.
Przyznam, książka mnie szczerze zafascynowała, jej zakończenie też było jakieś takie... do strawienia (bo niestety zakończenie filmu zupełnie do mnie nie przemówiło i bardzo drażniło). Zresztą tak samo jak początek - co innego oglądać małpy, a co innego czytać o nich i wiedzieć gdzie żyją, co im grozi itd.

I cieszę się, że po nią sięgnęłam, mimo, że film pozostawił u mnie mieszane uczucia :)

Może jednak spojrzeć na temat w inny sposób i powiedzieć:
Książka o wiele lepsza...ale film mnie nie zawiódł, bo przekazał w obrazie taką świetną ksiązkę w sposób na tyle dobry na ile było to możliwe na celuloidzie.

Książka i film powstawały akurat równolegle. Kubrick do tego usilnie się starał ograniczyć wpływ Arthura na produkcję. Odyseja powstała na motywach opowiadania "The Sentinel", też C. Clarke'a :).
Tego niestety nie udało mi się znaleźć :(.