Rozumiem, że dłużyzny i monotonia miały ukazać przytłaczającą ciszę kosmosu i dać widzowi czas do refleksji, jednak moim zdaniem Kubrick lekko przesadził.

Mam problem także z symboliką w filmach... uwielbiam analizować i rozszyfrowywać różne elementy ale pod warunkiem, że film nie traktuje symbolizmu jako głównej zalety i motywu przewodniego. Lubię kiedy film prócz zmuszania widza do medytacji nad symboliką oferuje też więcej bezpośredniej treści. Sam język obrazu dominujący film przypomina trochę oglądanie go po chińsku bez napisów. Kubrick operowanie alegorią miał opanowane wspaniale ale moim zdaniem twórca powinien wkomponować symbolikę jako drugą warstwę, żeby film był bogatszy dla widza. Czasem mam wrażenie, że twórca jakby bojaźliwe i niesubtelnie starał się przekonać, że widz obcuje z kulturą wysoką. "Ok panie Kubrick wiem, widzę, doceniam, spokojnie". Cóż, taka to już artystyczna wizja twórcy i pozostaje cieszyć się tym co świetne.

Poza tym Odyseja Kosmiczna to istna audiowizualna symfonia. Cieszę się, że żyję w czasach gdzie takie klasyki można oglądać w rozdzielczości 1080 pikseli albo nawet 4k.

Znakomity film sci-fi w surowym, bezkompromisowym stylu, często będę wracał do niego myślą i głowił się nad przekazem.