Jestem "świeżo" po seansie filmu Odyseja Kosmiczna. W moim odczuciu jest to film bardzo ciężki do interpretacji, zwłaszcza dla współczesnego widza. U mnie wzbudził on mieszane uczucia. W dzisiejszych czasach gdy pośpiech dyktuje warunki życia dominuje nacisk na efekciarstwo, szybką akcję oraz prostą historię. Ma to na celu odprężyć i odciągnąć nas od trosk życia codziennego. Widz nastawiony na takie rewelacje będzie zawiedziony Odyseją Kosmiczną, ponieważ film ten mimo wspaniałych, wyprzedzających swe czasy efektów specjalnych nie jest "efekciarski". Mimo ciekawej skomplikowanej, tajemniczej historii nie posiada wartkiej akcji, nieliczne chwile uniesienia-napięcia determinuje narastająca muzyka lub nieczytelny obraz o wieloznacznej interpretacji. Próżno w tym dziele szukać prostej, łatwej w odbiorze historii, mimo skromnych dialogów autor "bombarduje" nas obrazami i muzyką. Po sensie człowiek siada i zastanawia się o co tak naprawdę w tym filmie chodzi? czym jest monolit? po co były te dziwne wstawki z czarnym ekranem, czy kolorowymi ujęciami? czy to rzeczywistość? czy odmienne stany świadomości?czy ten film ma jakieś głębsze wartości? czy może jest historią bez znaczenia obrazem malowaną?