O ile efekty faktycznie jak na tamte lata są powalające, to reszta nie ma większego sensu.
Podejrzewam, że reżyser musiał ostro wpieprzać LSD, że udało mu się zrealizować taką produkcję.
Czytałem wasze przydługawe recenzje, starając znaleźć jakikolwiek sens tego filmu - uśmiałem się parę razy, ale częściej dziwiłem się jak można tak nadinterpretować zwykły słaby film.
Ostatnia scena z czarnym iPhone i dzieckiem tak mnie wk*urzyła swoim bezsensem że miałem ochotę skopać telewizor. Zawiodłem się strasznie. Oczywiście jest to moje zdanie, widzę że większość userów woli dopowiedzieć sobie historię z dupy i jarać się swoim 'arcydziełem', ja niestety nic szczególnego tam nie znalazłem.
Dziś w nocy kolej na Odyseję 2010, może po seansie wszystko ułoży się w całość i zmienię ocenę, ale póki co do jedynki dokładam tylko gwiazdkę za efekty.

[] jeszcze odnośnie ostatniej sceny (gdzie dziadek leży w łóżku), skojarzyła mi się z parodią Wojny Światów w którejś z części Strasznego Filmu, gdy przed ludźmi nagle pojawia się wielki triPod i zaczyna grać muzykę. Pozdrawiam kumatych.

http://www.youtube.com/watch?v=2YHyEC_xG5A