W życiu naoglądałem się różnych słabych filmów w kinie, ale sporo wtedy, gdy byłem kinooperatorem i robiłem przeglądy techniczne, więc mi płacono za ich oglądanie.
Idąc, myślałem, że to będzie coś w stylu tych filmów na TVNie, gdzie pilotowi pasażerskiego Jumbo Jeta dzieje się krzywda, więc za sterami musi siąść ta jedna dzielna stewardesa. I gdyby tak było, to spoko, bawiłbym się nienajgorzej. A tak ten film wyglądał jak pozszywany byle jak z odpadków. Mamy pilota, który z każdym otwarciem ust jest coraz bardziej cringowy. Mamy agentkę, która oczywiście kiedyś musiała popełnić błąd, więc teraz dostaje drugą szansę i popełnia ich jeszcze więcej. Mamy świadka koronnego, który poważnie ranny puszcza łzawą gadkę o marności swojego życia, co w różnych filmach słyszałem pewnie co najmniej ze sto razy. Film wszystkiego trwa nieco ponad godzinę, a trwałby pewnie o połowę krócej, gdyby nie długie ujęcia na nic (mam w pamięci otwierającą sekwencję gotowania makaronu w mikrofali), albo kliszowe rozmowy. Ten film nie sprawdza się ani jako akcyjniak, ani jako celowy przerysowany pastisz.
W sumie całkiem zabawny motyw gościa, który miał pomóc głównej bohaterce wylądować i tylko dlatego daję 3/10, a nie mniej.