Film oglądałem już jakiś czas temu. Swoim stylem przypomina z pozoru większość tendencyjnych filmów dla nastolatków. Na szczęście to uczucie towarzyszyło mi tylko przez pierwsze 20 minut. Pod względem scenariusza, gry aktorów i reżyserii "50 pierwszych..." wypada dobrze jeżeli rozpatrujemy ten obraz pod względem czysto filmowym. Po zakończonej projekcji, kierując się ciekawością, poszukałem razem z kuzynami informacji o chorobie na którą cierpiała główna bohaterka. Niestety niczego takiego nie ma (szukaliśmy naprawdę dokładnie). Teraz nie pamiętam już nazwy tej przypadłości, ale jeżeli nie ma czegoś takiego to film traci troszkę na wiarygodności. Wynika to z tego, że jest to komedia obyczajowa i rzeczywiście czuć tu różnicę w konfrontacji ze zwykłą komedią. W tym drugim przypadku nie zastanawiałbym się czy to prawda z tą chorobą, ale w takiej konwencji muszę to wpisać na minus. Za to na plus zakończenie i to, co wspomniałem wcześniej.

Ogólnie przyznaję, że to dobry film, jednak bardziej wymagające osoby mogą przyczepić się do kilku rzeczy.
Solidne 7/10