To chyba jeden z najlepiej zatytuowanych filmów ostatnich lat. Przysłowie to idealnie oddaje treść filmu, szczególnie w kontekście jego całości. Bo przecież nie o gwiazdy tutaj chodzi...

...i w sumie te gwiazdy nie są potrzebne nawet jako tło wydarzeń. To w ogóle nie musiałbyć film sci-fi, bo historia jest tak bardzo uniwersalna.

Podróż w głąb kosmosu jest jedynie pretekstem do przedstawienia podróży w głąb własnej psychiki. Właśnie to, co siedzi w głowie głównego bohatera jest głównym zainteresowaniem reżysera, który konsekwentnie realizuje swój plan.

Z jednej strony to dobrze, bo takie uniwersalne historie skupiające się na człowieku są niesamowicie dobrym tematem.
Z drugiej strony mam wrażenie, że James Gray tak bardzo skupia się na swoim bohaterze, że zapomina o jego działaniach w wykreowanym przez siebie świecie.
Mam na myśli oczywiście scenariusz, który jest mocno niedoskonały. Niestety dużo nielogicznych sytuacji, czy po prostu kompletnie niepotrzebnych scen.

Film jest świetnie zrealizowany od strony technicznej. Muzyka, zdjęcia, efekty specjalne są super. Scena spadania Roya "na Ziemię" jest najlepiej zrealizowaną sceną w powietrzu jaką kiedykolwiek widziałem. Sam główny bohater jest bardzo przekonywujący. Roy McBride przypomina nieco Neila Armstronga z zeszłorocznego "Pierwszego Człowieka". Wspaniała, stonowana rola Pitta (podobnie jak rok temu Goslinga).

To nie jest film, który rozbije box office. Nie jest to też film idealny. Ale kilka elementów tej układanki jest na najwyższym poziomie i zasługuje na najważniejsze nagrody (chociaż pewnie ich nie zdobędzie).
Warto zobaczyć.