Jestem świeżo po seansie i mam mieszane uczucia. Nie jestem sympatykiem muzyki klasycznej, ale ta sama w sobie mi nie przeszkadzała. Chodzi mi o tempo akcji. O ile w pierwszej połowie filmu konfrontacja Mozarta z Salierim mnie wciągnęła, o tyle druga część była zdecydowanie bardziej nużąca. Tempo filmu zwyczajnie siadło, a że telewizja publiczna nadawała ten film o jakże przystępnej porze (za dwadzieścia pierwsza w nocy) to oczy miałem już na zapałkach i prawie usnąłem.

Co do aktorstwa, scenografii czy charakteryzacji nie mam żadnych zastrzeżeń. Każdy z tych elementów był na najwyższym poziomie. Śmieszyło mnie tylko dyrygowanie przez Mozarta, tutaj aktor odtwarzający jego rolę się nie popisał, ruchy były sztuczne i komiczne. Ale można mu to wybaczyć za jego genialny, szaleńczy śmiech.

Całość wg. mnie zasługuje na nie więcej niż 7/10. Krytycy ocenili ten film jako arcydzieło, mi do arcydzieła trochę zabrakło.