Po pierwszych filmach Hartleya (Unbelivable Truth i Trust) oraz kręconym równlegle filmie Flirt, Amator wydaje się trochę zawodzić. Trzeba zwrócić uwagę na to, że w odróżnieniu od pozostałych filmów, temat tego jest w miarę zwięzły. Nie spotkamy tu nieoczekiwanych zwrotów akcji i fantastychjnych u Hartleya intelektualnych rozważań. Brak też muzycznych kontrapunktów, które tak urozmaicają jego filmy. Jest za to prosta intryga kryminalna, która wciąga i pozwala się porwać. Wydaje mi się, że reżyser nie wyważył balansu między techniką a narracja. O ile fabuła jest pchana do przodu przez dialogi, to jednak statyczność kamery i trywializm ujęć (nie mówię o kompozycji) zawodzą. Chyba czas na powrót do banalnych opowiadań klasy B, które Hartley opowiada ze smakiem i które porywają i wzruszają.