Nie ma co się oszukiwać. Nawet jeśli ktoś nie lubi tego typu produkcji, to nie może
zanegować faktu, że American Pie to film kultowy. Oczywiście nie każdemu może przypaść
do gustu, w końcu tematyka, której podjęli się twórcy American Pie oraz sposób jej
przedstawienia – u wielu ludzi może wywołać w najlepszym wypadku efekt kwaśnej miny, jeśli
nie odruchy wymiotne. No, ale właśnie za to tę serię kocham. Za bezpośredniość, za
charakterystycznych bohaterów, za pomysły przy których nie sposób przejść obojętnie.

American Pie: Reunion, lub po swojsku Zjazd absolwentów, to zwieńczenie całej serii liczącej
aż siedem części. Z czego tak naprawdę trzy związane są z głównymi bohaterami: American
Pie, American Pie 2 oraz American Pie: Wesele. Cała reszta to spin-offy bazujące na
tematyce zapoczątkowanej w 1999 roku. No właśnie. Z tego co zauważyłem, to wielu ludzi ma
sentyment do tej serii właśnie ze względu na to, że w momencie, w którym film trafił do kin –
oni sami byli mniej więcej w wieku głównych bohaterów. Tak samo było ze mną i tak jak w
tamtym okresie hormony buzowały Jimowi i jego przyjaciołom, tak również i mi dawały się one
we znaki. Dlatego też tak bardzo darzę serię American Pie tak wielkim sentymentem.

Na Zjazd absolwentów czekałem od momentu, jak tylko dowiedziałem się, że projekt ten
został zaakceptowany przez wytwórnię a w produkcję mieli być zaangażowani wszyscy główni
bohaterowie, którzy wystąpili w pierwszej części. Fajtłapowaty Jim Levenstein, seksowna w
swej niepozorności Michelle, napakowany Oz, bujający w obłokach Kevin, piękna Vicky,
niewyżyty Steve, zjawiskowa Heather, tajemniczy Finch, czy kultowa mama Stiflera, nie
mówiąc już o tacie Jima. Taka paczka osobistości w American Pie: Reunion może zwiastować
tylko jedno – powrót do korzeni serii i humor wylewający z czego tylko się da.

Więcej na moim blogu: http://niezly.net/2012/09/21/recenzja-filmu-american-pie-zjazd-
absolwentow/

Zapraszam :)