Oj zaskoczył mnie Besson, zaskoczył. Po tak długim okresie reżyserskiego samowygnania, Besson powrócił... w komedii romantycznej! I do tego z aniołem w roli głównej. Dla sporej grupy fanów reżysera to może być prawdziwy szok, po którym trudno się pozbierać. Mnie, poza pierwszym zaskoczeniem, film ten nie zdziwił. Powiem więcej, poza samą tematyką, film jest bardzo typowy dla Bessona. Długa przerwa niczego go nie nauczyła. Pozostały mu te same zalety ale i te same wady, których wyraz dał w swoim (już teraz) przedostatnim filmie o Joannie d'Arc.
Dostajemy zatem rozbuchaną formę, co jest sporą sztuką zważywszy, że film jest czarno-biały. Jednak Besson potrafi operować paradoksami obrazu i tworzy wysmakowane i dziwne ujęcia, które w formie fotosów byłyby wprost zachwycające. W filmie jednak raz sprawują się lepiej, raz gorzej, tak jak było w przypadku Posłanniczki Bożej. Treść jest w zasadzie bardzo prosta. Oto urodzony kłamca i nieudacznik próbuje skończyć z własnym życiem. Tonący w długach, zmęczony i zaszczuty zamierza utonąć naprawdę w odmętach Sekwany. Jednak i to mu się nie uda. Na przeszkodzie stanie piękna olbrzymka, której "uratuje" życie i od której nie będzie się w stanie uwolnić. W trakcie razem spędzonego dnia nasz nieszczęśnik zostanie uświadomiony, że jego podopieczna to w rzeczywistości anioł wysłany na Ziemię po to, żeby nasz bohater zrozumiał sens Prawdy i poczuł smak Miłości. Od tego momentu "Angel-A" czarno-białą papką stworzoną z przerzutych standardów Hollywood od "Dotyku anioła" zaczynając na "Oczach anioła" kończąc.
Besson po raz kolejny przeskakuje z krańcowego kiczu Fabryki Marzeń na wysmakowane i dotykające do żywego sceny, by po chwili znów raczyć nas telewizyjną papką. Nic nie zmieniło się w jego podejściu do kręcenie filmów. Znów zabrakło samodyscypliny i film rozsadziło od środka. Dzięki kilku wspaniałym scenom (jak ta przed lustrem) i grze Jamela Debbouze'a film daje się obejrzeć. Jednak po tak długiej przerwie spodziewałem się Bessona odświeżonego, pełnego nowych pomysłów. Tymczasem "Angel-A" jest kontynuacją i dalszym staczaniem się reżysera w bagno miałkości i wtórności.