wczoraj znowu leciał w tv. Oczywiście, o bardzo "nieprzyzwoitej" porze ;(
Choć byłam skonana, oczka mi się zamykały, to postanowiłam /po raz nie wiem
który/ obejrzeć początek.
No i znowu dałam się porwać magii tego filmu. Czułam radość z odkrycia
"malowideł"w jaskini , ziarenka piasku smagające po twarzy podczas burzy
piaskowej, czułam sile uczucia bohaterów.... Znów dałam się porwać tej
niesamowitej historii, i znowu się popłakałam na koniec
Dlatego zmieniam swoja punkcje i daje maksymalna liczbę punkcików.
PS. Znajoma śmieje się, ze potrafię oglądać ten sam film kilka razy. Mi
natomiast wydaje się, ze znając fabule bardziej dostrzegamy takie drobne
detale, "smaczki" w filmie, np. niesamowita scena na schodach, przed
hotelem. I ten wyraz twarzy Fiennesa. Nie mówi ani słowa, jednak emocje
sięgają zenitu.Prawdziwe mistrzostwo.