Nie należę do osób, które pasjonują się dworskimi spiskami, knowaniami itp. Stąd długo musiałem wciągnąc się w ten film. Może dlatego, że widziałem całe stada podobnych, choc przyznac trzeba, że późniejszych.
Początek na 6. Katarzyna Aragońska potraktowana zbyt szybko i powierzchownie, przez co uczynki króla łatwo rozgrzeszamy.
Środek 7. Intryga się zagęszcza, choc powoli i subtelnie. Nie pomaga z pewnościa wiedza historyczna na temat Henryka, przez co film wydaje się mało odkrywczy.
Koniec 9. Choc dobrze wiem jak to się skonczy to jednak wciągam się w film i zagryzam paznokcie z emocji. Koncert gra Pujold, co mnie dziwi, bo to średniej klasy aktorka, a tu wzniosła się na wyżyny, jakby grała samą siebie, jakby dusze diabłu zaprzedała. Burton doskonały także, choc to nie niespodzianka.
Podsumowując. Film jest doskonały technicznie. Mistrzowskie kostiumy, gra aktorska, dźwiek. To na 10. Film rozkręca się powoli, przez co długo nie mogłem zaangazowac się w niego emocjonalnie. Troszke inaczej poprowadził był scenariusz bardziej eksponując losy Katarzyny, przez co uczynki króla wobec niej byłyby bardziej rażące. Scenariusz na 7.
Całości wystawię 8, bo film powstał w 69, czyli na długo przed Królowymi, Kochanicami króla i całym stadem tym podobnych.