Niezrównoważony. Właśnie taki jest „Housebound”, pierwszy film w karierze debiutującego Gerarda Johnstone’a. Karierze, która – według wszelkiego prawdopodobieństwa – potoczy się bardzo owocnie. Swoją pierwocinę Johnstone poprowadził z dynamizmem godnym Sama Raimiego lub wczesnego Petera Jacksona, wykazując się dużą pewnością możliwości twórczych. „Housebound”, film bigatunkowy, jest udaną komedią i nieco słabszym horrorem. Praktycznie każda scena z udziałem pełnej polotu Rimy Te Wiaty prowokuje na twarzy uśmiech, a aktorka jest tylko jednym z kilku humorystycznych biegunów scenariusza. Debiut Johnstone’a to więc czarna komedia wysokiej próby i jeszcze wyższej reżyserii. Szkoda jedynie, że w tak obiecującym projekcie, jasno podkreślającym przynależność nie do jednego, a do dwóch gatunków, zupełnie zabrakło miejsca na trwogę, niepewność i grozę. Jakkolwiek by na niego nie patrzeć, „Housebound” jest filmem, który rozpoczyna się nieciekawie, następnie obraca się w festiwal nonsensu, by wreszcie pokazać pazur w zajebistym wręcz finale, gromko zamykającym ekscentryczny seans. Tak, „Housebound” to twór iście niezrównoważony.

hisnameisdeath . wordpress . com/2014/12/28/filmowe-podsumowanie-2014-roku-rozgrzewka (spacje!)