Wiecie jak to jest, kiedy o filmie robi się głośno a zewsząd napływają informacje, jaki to dany obraz jest niesamowity i ile dostał nagród. Człowiek się zastanawia, czy to takie gadanie pod publiczkę, czy też pod tą otoczką kryje się naprawdę wartościowy kawałek kina. Przeczytana przed seansem recenzja, która wychwalała film sprawiła, że ostatecznie spróbowałam i zaryzykowałam.
To była genialna decyzja. "Artysta" oczarował mnie i sprawił, że na te niecałe 2 godziny przeniosłam się do Hollywood lat 20 i 30. Bałam się, że fakt, iż film jest niemy sprawi, że pokręcę z niechęcią głową. Srogo się myliłam. Muzyka, która gra przez jakieś 98% filmu jest niesamowita. Do tego ta z pozoru błaha historia, o upadku gwiazdy i narodzinach nowej oczarowała mnie niesamowicie. Sama byłam zdziwiona, jak bardzo spodobał mi się "Artysta". I ten genialny finał! Nie można zapomnieć o wiernym piesku ;)
Trzymam kciuki przy Oscarach!