Masz może źródło dotyczące informacji z ostatniego akapitu? Chętnie bym poczytał, właśnie obejrzałem na stronie Nowych Horyzontów i jestem zachwycony.

Na zeszłorocznym festiwalu ukraińskim po seansie odbyło się bardzo poruszające spotkanie z Andriym Rymarukiem, które nagrałam i spisałam. Ciekawostek było więcej (nawet o ilości zjedzonych pierogów), a na bazie najbardziej intrygujących napisałam te wypowiedź. Niestety, póki co nie ma jak zgłębić tego filmu bez znajomości ukraińskiego, ale mogę spróbować przesłać to nagranie.

Nie ma potrzeby, byłem po prostu ciekaw :3

Doskonale podsumowane. Dzięki za informacje o sposobie kręcenia filmu i aktorach. Podnoszę ocenę

Nie rozumiem, skąd te zachwyty. Obejrzałem w życiu naprawdę wiele filmów, zdarzyło mi się też pisać scenariusze. Jeden z nich realizował nawet nasz najlepszy chyba reżyser, Wojtek Smarzowski.
Film trochę przypomina klimaty Tarkowskiego. Ale czasy kina Tarkowskiego odeszły razem z dinozaurami. Dziś robi się inne kino. Długie, statyczne ujęcia nie robią jeszcze z filmu arcydzieła. Jasne, w porównaniu z amerykańską sieczką można uznać, że to film wyróżniający się. Ale bynajmniej nie wybitny. Słaby scenariusz, słaba praca kamery, mizerna koncepcja całości., więc skąd siódemki i ósemki w ocenach?
Daję słabą, naciąganą trójkę. Film niewart uwagi.

Interesujące.

A mi coś w trakcie seansu podpowiadało, że to może być realna sekcja.

Świetnie, że film Ci sie spodobał, ale nie przesadzasz z tym, że "profesjonalni aktorzy nie potrafiliby tego zagrać"? Reżyser tak powiedział, prawdopodobnie po to, by nadać filmowi wartości dodanej. Ja szanuje żołnierzy i ratowników medycznych, ale nie rób z nich nadludzi. Albo odwrotnie - nie rób ze zwykłych ludzi już takich niedorajdów, że nie wytrzymali by filmowania sceny na chłodzie i deszczu. Nigdy nie zmokłeś w życiu?

A gdyby w tym filmie była scena wymiany dętki w rowerze, to też napisałbyś, że "zwykły aktor by sobie nie poradził". Do tego trzeba twardego ukraińskiego żołnierza, który całe życie jeździł na rowerze z drewnianym siodełkiem! Tylko on da radę ;)

Kto by zagrał lepiej lub gorzej to już tylko kwestia gdybania. Dla mnie efekt jest rewelacyjny, dlatego jestem przekonana, że nie mogłoby być lepiej. Nie narzucam nikomu tego myślenia, nawet nie chciałabym żebyśmy wszyscy mieli te samą wrażliwość. Cieszę się, że na mnie ten film zadziałał, już drugi rok stale gości w moim sercu, często wracam do niego myślami i chciałbym się tym dzielić. Nie widzę w tym nic złego, a tak silne oddziaływanie jest w moim odczuciu największym sukcesem jaki film może osiągnąć. Zdarza się to produkcjom z profesjonalnymi aktorami i absolutnie im nie umniejszam.

Podtrzymuje swoje zdanie. Wynika to pewnie z mojego zamiłowania do dokumentów. Bardziej do mnie przemawia obserwacja rzeczywistości niż filmy fabularne. Stąd, jedynie zauroczył mnie „smaczek”, że miałam „prawdziwych” ludzi. Uważam, że film i bez tego broni się scenariuszem i wykonaniem.

Właśnie gra aktorska wydaje się najbardziej kuleć w tym filmie. Statyczne ujęcie może być niemal niezauważalne przy przykuwającej uwagę postaci i jej ekspresji. brakowało mi tego, oj bardzo. Wg mnie, przy lepszych aktorach film mógłby być wybitny, a był niestety nużący.

Ten, brak ekspresji uważam za zamierzony. Zauważyłeś, że w całym filmie jest tylko jedno zbliżenie: to wyświetlona na wielkim ekranie twarz anglojęzycznego właściciela stalowni, który ogłasza zamknięcie zakładu. Bohaterowie filmu to ofiary tej potwornej wojny- ludzie wypaleni z uczuć, pragnący ich i na nowo uczący się emocji (scena miłosna w furgonetce ze zwłokami - niesamowita).