Nieźle napisane, brawo :)

Dokładnie, trafiłeś w sedno, wszystko pięknie - zdjęcia, efekty specjalne, aktorzy też mi przypasowali, ale cholera spodziewałam się tego dziwnego uczucia jak po mr.nobody, takiego ''zmielonego mózgu'' , po protu myślałam że pod koniec filmu widząc ostatnie sceny, które będą jakimś konkretnym podsumowaniem, wnioskiem tego wszystkiego, powiem ''o mój boże o to w tym wszystkim chodziło". Tak mi się wydawało widząc np zwiastun. Jak np idę do kina na ekranizacje komiksu to wiem co dostane - sieczkę, czystą rozrywkę, tutaj spodziewałam się zupełnie czegoś innego.

Hmm, a propos niektórych zarzutów - polecam obejrzeć film jeszcze raz. A książki nie należy oceniać pod kątem filmu, tylko na odwrót, bo jest niesamowita. Tworzenie sześciu osobnych produkcji, zamiast jednego dużego filmu dopiero by zabiło sens całego przekazu. Więc spostrzeżenie jest bardzo nie trafione. Btw, czy zawsze musi nastąpić epicki punkt kulminacyjny? Jak dla mnie ten film ma skłonić do refleksji i każda jego cząstka ma się do tego przyczynić. Może od strony realizatorskiej i przyjętego nurtu w ocenianiu ma to znaczenie, ale wg mnie nie jest aż tak istotne. Ale to już moja dygresja. Na pewno polecam przeczytanie książki. A później jeśli starczy zapału obejrzenie filmu jeszcze raz.

Cyt.:"To dobrze zrobiona produkcja, niestety przyprawiona pseudofilozoficznym bełkotem i połączona absurdalną nicią bezsensowności." - to ostatnie zdanie recenzji jest niemal identyczne z większością krótkich opisów Matrixa tuż po jego wejściu do kin. Chcę przez to powiedzieć, że większość negatywnych opinii o Atlasie skłania mnie jednak do wizyty w sali kinowej.