Są takie klasyfikacje chmur, i do dokładne, każdy typ ma kilkadziesiąt podtypów. Oczywiście to nie wyczerpuje możliwości, ale klasyfikacja zbyt dokładna kończy się jak w jednym z opowiadań bodajże Lema, gdzie próby klasyfikacji znajomych kończą się na tym, że każdy ma swoją przegródkę ;)

Cóż, człowiek uczy się przez całe życie ;)

A co do tego, że to nie będzie ta sama chmura, to Ty tez nie jesteś tą samą osobą którą byłeś w wieku 7 lat... Zmiany są płynne.

Głupio mi ...

Jeszcze nigdy na tym forum nie rozmawiałem z nikim tak inteligentnym, błyskotliwym i bystrym jak ty. Pierwszy raz zrobiło mi się głupio na tym forum za coś co napisałem wcześniej i obecnie palę się ze wstydu. Masz rację nie jestem tą samą osobą co w wieku 7 lat.

Właśnie dziś kolega zwrócił mi książkę, wychodzi na to że muszę przeczytać ją jeszcze raz i zastanowić się nad "Atlasem chmur".

Dziękuję ci za to :)

Dziękuję =^.^=

Wybory, wybory, wybory - to jest właśnie w życiu ciekawe - kim będziemy na ich skutek za następne czy za rok, czy za dwa, czy za siedem :)

Alegoria nieba i chmur jest bardzo ciekawa, bo to będzie jednocześnie i zupełnie inna chmura, i ta sama :)

Aliena chyba nigdy nie oglądałam po kolei. Może dlatego, że z jednej strony nie przepadam za horrrystycznymi klimatami, a z drugiej, cytując Pratchettowego Johnnego - ciekawe, czy inne cywilizacje kręcą sobie filmy z człowiekiem w roli głównej, który wpada na ich pokład, zieje dwutlenkiem węgla, charczy, pluje i kicha na podłogę, która się przez to rozpuszcza i przechodzi przez ściany. A, i wkłada niemowlęta do zwłok :D

BTW, seria "Obcy" to w kategoriach kina obcych filmy porno ;)

Oczywiście to dobre filmy :)

Hahah... nie wierzę, również kocham Pratchetta, choć niektóre z jego książek zwłaszcza tych ze świata Dysku przypadło mi bardziej lub mniej do gustu. Najbardziej lubię historie z Rincenwindem w roli głównej, a już zwłaszcza te w duecie z Dwukwiatem :)

Co do Alienów, nie nazwał bym drugiej części horrorowatą, a przynajmniej nie tak bardzo jak pierwszą która samym klimatem i ujęciami ciemnych korytarzy Nostromo przyprawiała o gęsią skórkę i powiew zimna na karku :)

Aj, widzę, że źle wstawiłam komentarz :)

A kto nie kocha Pratchetta? ;) Lubię całość, ale najbardziej podcykl do Czarownic z Aquilą w roli głównej i Straż, chociaż to też generalizacja, bo jednocześnie uważam, że "Pomniejsze Bóstwa" i "Wiedźmikołaj" powinny mieć oddzielną kategorię 11 z 10 :)

Alieny oglądałam kawał czasu temu, więc pewnie masz rację - i akurat ta część która chyba Tobie się najmniej podoba, czyli Przebudzenie zrobiła na mnie duże wrażenie, mimo kretyńskiej końcówki. Temat powielonych ciał, jeszcze większego wy-alienowania czasowego cierpienia głównej bohaterki był imo bardzo mocny.

No i gigerowski Alien śliczny jak zwykle :)

Coś na na weekend :)
http://www.youtube.com/results?search_query=Alien+deleted+scene&oq=Alien+deleted +scene&gs_l=youtube-reduced.3..0l2.53197.56808.0.57113.19.10.0.9.9.0.171.988.5j5 .10.0...0.0...1ac.1.SC4b9c6rIjg

Mnie niestety porażała aż nazbyt ogromna głupota, gdzie ewidentnie zastosowano praktykę holyłudzką iż potrzeby historii i akcji są ważniejsze od sensownej i fabuły i racjonalnych zachować bohaterów :) No ale cóż mówi to człowiek, który najbardziej wielbi część 3 która ma tyle samo zwolenników co i część 4 :)

Co do Pratchetta nielubię książek z Vimesem... nie lubię tego bohatera, nie to że też jakoś nie trawię, po prostu nie ciekawią mnie jego losy ani nic...

Wiedźmikołaj ... ooo tak, jako że kocham Śmierć ( a kto nie :P ? ) to jedna zm oich ulubionych książek, choć chyba najbardziej spodobał mi się Kosiarz ( Bill Brama :P pan Paweł to świetny tłumacz, którego notabene miałem zaszczyt poznać osobiście ... nerd ze mnie ), oraz kurcze nie pamiętam tytułu, ale była to wariacja na temat upioru z opery i dalszych poszukiwań trzeciej z czarownic przez Babcię :)

Hehe, co do nerdowania, to chodzę na Pchające Dłonie z redaktorką całej serii :P

Na resztę odpiszę później, teraz czas mnie goni :)

Bohaterowie niekoniecznie muszą się zachowywać racjonalnie, jeśli jakiekolwiek dzieło ma odzwierciedlać rzeczywistość ;) Adam Ewing jest naiwny - został ostrzeżony - kto zaprzyjaźnia się z kimś, kto planuje tak podłą zemstę, jak Henry Goose? To jedna z pierwszych scen książki/filmu. Gdyby Adam zachował się racjonalnie i trzymał się daleko od doktorka, to nie byłoby całej historii ;)

Nie lubiłam Vimesa na początku, ale charakter poprawia mu się z książki, odkąd ma Sybil, małego Sama i Wilkinsa. Wilkins jest boski :) Poza tym raczej nie Vimes mnie interesuje, ale środowisko strażników i historie kryminalne :)

"I JESZCZE KUREK DAŁ MI DOWCIPNY NAPÓJ ZE SFERMENTOWANEGO SOKU JABŁKOWEGO, BO BYŁ UPAŁ, I TERAZ CZUJĘ SIĘ CHORY.
- Nic dziwnego. Sam go pędzi w lesie.
NIGDY JESZCZE NIE CZUŁEM SIĘ CHORY. ANI ZMĘCZONY.
- To element bycia żywym.
JAK LUDZIE MOGĄ TO ZNIEŚĆ?
- No cóż, czasem pomaga sfermentowany sok jabłkowy" ;)

Śmierć jest boski ;) ale wolę Susan Sto Helit, a jeśli już ja wspominam, to i Lobsanga, i Lu-Tze :)

Of course !!!

Przypomniał mi się tytuł 3 sekundy po wklejeniu posta powyżej, geni(t)alny ja, chodziło oczywiście o Maskarade :)

Ciekawe. Co Ci się najbardziej w tej książce podobało?

I co z samym "Upiorem w Operze" Widziałeś? Znasz wersję Nightwisha? Lubisz operę? :)

Szczerze właśnie nie lubię opery, upioru w operze również nie widziałem, po prostu podobała mi się ta intryga, babcine sledztwo i intryga sama w sobie plus mega kosmiczne zakończenie

SPOILER dla tych co nie czytali

W którym babcia wręcza upiorowi niezniszczalną niewidzialną maską i ten jednym pchnięciem pod pachę pokonuje przeciwnika, sama postać tego upiora jest świetna

How sad... tracisz nie lubiąc opery :)

Babcia Weatherwax jest absolutnym numerem 1 ^^.

Mnie ta wersja - że spotkasz ponownie bratnią duszę - i niekoniecznie będzie to relacja miłosna, bo w końcu Louis Rey nie zakochuje się we Frobisherze - odpowiada. Nie obieram tego hollywoodzko, poza historią Sonmi, która została radykalnie zmieniona.

Historia Zachariasza w podobnym stopniu co ta Sonmi została zmieniona, po dłuższej chwili zastanowienia stwierdzam że nawet bardziej, bo zakończenie jest totalnie różne od tego w książce. Nie mniej kiedy złość na Wachowskich mi już przeszła oceniam film troszkę lepiej, wciąż mnie nie zachwyca ani nie powala, nie mniej nie przeszkadza też już tak bardzo. Wolę mimo wszystko jednak książkę i to o wiele bardziej :)

Oczywiście w Sixmithu nie Frobisherze. Tak to jest, jak się pisze po nocy :P

"Nie chce mi się komentować wszystkiego, ale w książce JEST związek Zachariasza i Meronym. Najwyraźniej nieuważnie czytałeś"
To kto w końcu czytał nieuważnie?Zabawnie sie robi)

Przykro mi ale czytałem tę książkę już dwa razy i niestety ale przykro mi nie ma... :) Chcesz udowodnić podaj cytat czy cokolwiek na potwierdzenie, albo nie odpisuj bo nie chce się słownie przepychać tutaj :) Loke a ty jak sądzisz czy to co mieliśmy w książce można nazwać chociaż namiastką romansu między Zachiem i Meronką ?

To już z autorką postu do ,którego się odnoszę.
Zwracam jej jedynie uwagę,że zarzuciła adwersarzowi nieuczciwe czytanie książki...ty jeszcze dorzucasz,że przy tym zarzucie sama czegoś nie zrozumiała.
Po czym pisze"książkę pożyczyłam, więc jak do mnie wróci, zweryfikuję :)"
I tego rodzaju faulu w dyskusji dotyczy mój post.
Sama musi wrócić do książki...a mondrzy się (pisownia orginalna)))))))))))niepotrzebnie

Przy "nieuczciwie" zabrakło "nieuważne czytanie"

Tak, uważam, że tak można zinterpretować ostatnie strony tej książki. I co więcej, uważam, ze z tej interpretacji skorzystali twórcy filmu. Zachariasza postarzyli, bo zależało im na tym, żeby tę postać zagrał ten sam aktor, który zagrał Henrego Goose'a.

Loke... ale gdzie, chociaż cień romansu ?

Nie myl romansu ze związkiem :P Romansu w książce nie ma, w filmie położenie dłoni na dłoni - też nie nazwałabym tego rozbudowanym wątkiem romansowym. Wachowscy dodali scenę końcową, gdzie masz pokazane jak krowie na rowie, że to była para i miała 3 tysiące wnuków, słuchających historii Zachariasza przy ognisku.

W książce wg mnie są dwie drogi interpretacyjne - albo stary Zachariasz opowiada wnukom, prawnukom etc. o swojej zmarłej żonie (pamiętasz, ile była starsza), plotąc, że była to wcielona Sonmi, albo plotąc religijnie o niezwykłej kobiecie, dzięki której przeżył najazd Kona, i w której rozpoznał wybawicielkę Sonmi. Jak się czyta baśnie japońskie dajmy na to, to masz tam i historie o Kannon, która zstępuje na chwilę jako człowiek, ratuje kogoś, a potem odpływa na chmurze do świata nieśmiertelnych, ale są i historie, gdzie Kannon czy inne dakini żyje jako żona uratowanego. Zjem własne buty, jeśli Mitchell z żoną Japonką nie zna tych powszechnie znanych w tamtej kulturze motywów. BTW - Kannon = Avalokiteśwara, jest buddyjskim, hmmm, powiedzmy ze bóstwem miłosierdzia, które w Japonii jest kobietą, a w innych krajach męzczyzną. Zjem ponownie własne buty, jeśli Mitchell pisząc o Yoonie-108 nie myślał o Kannon & prawach człowieka :P

Bliższa jest mi interpretacja końcówki książki w takim sensie, że te wszystkie wnuki są ich, tyle że nie żyją, jak pokazano w filmie, z dobrodziejstwami cywilizacji, a bez nich. Uważam, że uciekli, a następnie się rozmnożyli i Zachariasz opowiada młodym historię, która jest dla nich absolutnie nieprawdopodobna, bo młodzi nie mają jak jej zweryfikować, nie ma żadnych dowodów na to, że to prawda.

Mialam siegnac po ksiazke, ale... wiem juz wszystko, nie musze ha ha ha,
widze, ze jestes bardzo oburzony.
Ja taka bylam po obejrzeniu "Mgiel Avalonu" - dwa lata po lekturze,
nie moglam, przezyc, jak mogli zrobic taki film i po co go obejrzalam.

Ciesze sie, ze znalazlam ten temat i moglam go przeczytac.
Dzieki.

trochę smuci mnie fakt że mój temat skłonił cię do nie sięgania po papierowy atlas chmur :(

no cóż każdy lubi co innego :)

Nie przejmuj sie, rzadko czytam ksiazki, juz po filmie ;)

ja też dlatego tę przeczytałem przed :)

twoje żale wynikają z tego że oczekiwałeś ekranizacji a nie filmu na podstawie ksiązki. chcesz wiernie zobrazowaną książę to sobie zobacz Pana Tadeusza

Nie muszę, jeśli chodzi o wierne ekranizacje to mam chociażby Watchmen :)

Dziękuję za opisanie różnic między filmem a powieścią.
Po (domowym) seansie odczułem niedosyt. Teraz wiem, czego mi brakowało i gdyby w filmie wymienione przez Ciebie wątki (szczególnie Sonmi) były rozwiązane tak, jak w literackim pierwowzorze - byłbym kontent. A tak jestem po seansie średniego filmu z niezłą muzyką, wizualnie poprawnego, z totalnie zmarnowanym potencjałem fabularnym.
Szkoda, że zabrakło w nim głębszych treści, które zostały zastąpione łopatologicznym (lewackim?) przesłaniem i kolejną niesmaczną parodią Mesjasza (wątek Sonmi, Neo) w wykonaniu Wachowski no-longer-Bros.

Różnic jest o wiele więcej, dlatego naprawdę polecam sięgnąć po knigę :)

nie musisz czytać całej, jeśli interesował cię tylko wątek Sonmi, jest on zawarty w dwóch rodziałach książki i możesz je przeczytać bez zagłębiania się w historie reszty, praktycznie nic nie tracąc.