Nie oszukujmy się, nie jest to jakby chcieli niektórzy film na miarę "Chinatown" czy "Lokatora". Powiedziałbym nawet, że jak na Polańskiego to film raczej średni. Oczywiście w przypadku tego, prawie 80-letniego reżysera, nawet to co mniej udane prezentuje poziom do jakiego nie jest w stanie zblizyć się cała masa młodszych, solidnych reżyserskich rzemieślników z Hollywood. Film jest inteligentny, wciąga i trzyma w napięciu od pierwszej do ostatniej sceny bez uciekania się do taniego efekciarstwa. Nastrojowe zdjęcia, muzyka i pozostałe elementy, które składają się na budowaną atmosferę zagrożenia, zagrały tak jak trzeba. Co więc nie wypaliło? Moim zdaniem tematyka. Oczywiście polityczna intryga była tylko pretekstem do podjęcia ulubionego motywu człowieka wciągniętego w wir przerastających go zdarzeń, jednak służby specjalne, echa terroryzmu i świat polityki na najwyższych szczeblach to chyba nienajlepszy materiał dla Polańskiego. Niemniej seans "Autora widmo" daje wiele satysfakcji pod warunkiem odpowiedniego nastawienia. Większość recenzentów narzeka bowiem na liczne niścisłości, uproszczenia, brak logiki i naiwność niektórych rozwiazań, co się pewnie wzięło ze zbyt serio potraktowanej intrygi, a przeciez Polański nigdy nie był reżyserem politycznym, to nie Oliver Stone! Dlatego też nie zwracam uwagi na wszystkie niedorzeczności tego filmu i nonszalancję z jaką podszedł reżyser do tematu, a wręcz przeciwnie, u Polańskiego byłbym w stanie zaakceptować jeszcze większe absurdy. A na wysuwane przez niektórych recenzentów zarzuty dotyczące pospiesznego, wykonywanego niby pod presją producentów montażu, czy niedbalstwa na etapie pisania scenariusza, proponuję nie zwracać uwagi.

Dla tych, którzy mają jakieś wątpliwości czy film mi się podobał, czy mnie jednak bardziej rozczarował, zrobię coś czego tutaj unikam i wystawię ocenę. Proszę: 7/10. A sam film gorąco polecam!