Wiem, że to porównanie "na wyrost", ale "Devil's Rejects" - w moim przekonaniu - bardzo przypominał koncepcją "Urodzonych morderców" Stone'a. I tu i tam gloryfikuje się wykolejonych morderców, łamiących wszelkie moralne zakazy, pokazujących środkowy palec wszystkim bogom świata. Rob w swoim filmie zrobił to w zaskakująco ciekawy sposób, stawiając po drugiej stronie barykady przedstawiciela "prawa", którym jednak również kierują żądza odwetu, zew krwi, pasja polowania, który w drodze do celu zatrudnia dwóch wyrzutków, równie zdemoralizowanych co cała pierwszoplanowa rodzinka. Film jest brutalny, owszem, ale reżyserowi udało się po mistrzowsku wykorzystać przemoc jako środek wyrazu, nie popadając przy tym w manię pokazywania hektolitrów krwi i wnętrzności bryzgających po ekranie. Dlatego też "Devil's..." trzyma w napięciu, przykuwa uwagę i zaskakuje zakończeniem. Kilka scen typowych dla horrorów klasy B musiało się pojawić, ale można chyba je uznać za "spadek" po "House of 1000 corpses".
Ogólnie rzecz biorąc - nadspodziewanie dobre kino grozy, film zaskakująco odmienny pierwszej części, dlatego porównania i próba odpowiedzi na pytanie który jest lepszy - mija się z celem.
Mocne 7/10 !!!