niestety, ale zgadzam się z tymi słowami. Same strzelanki, wybuchy, krwawe starcia, a żadnej głębi. Do tego film bardzo jednostronny- po nim można dojść do wniosku, że RAF to dobra organizacja walcząca o wolność słowa. Stosowali metody, które sami zwalczali- to się dopiero nazywa oportunizm.
WIększość terrorystów przedstawiona jako ofiary, które uległy manipulacji bądź zostały niesprawiedliwie potraktowane przez niedobrą władzę.
Spłycona postać Ulrike Meinhof i błędne przedstawienie Baadera jako przywódcy całej bandy- kto się troszeczkę interesował historią RAFu wie, że Baader był zupełnie inny. Film fajny dla wielbicieli kina akcji, ale na pewno nie dla tych, którzy interesują się historią RAFu bądź chcieliby z tym zacząć.
Ode mnie słabe 5/10, tym bardziej, że po Berndzie EIchingerze, twórcy genialnego "Pachnidła", spodziewałam się zdecydowanie więcej.
Na plus kreacje Johanny Wokalek, Hanna Herzsprung i Nadji Uhl. Zdecydowanie źle obsadzono Moritza Bleibtreua do roli Andreasa Baadera.

Twórcy podjęli decyzję, wybierając między dramatem sensacyjnym a dramatem idei i konsekwencje tego oglądamy na ekranie.

Film przedstawia fakty, choć mocno przesiane, więc wymaga od widza trochę orientacji temacie. Bardzo trudno jednak ogarnąć tak obszerne zagadnienie w filmie, wystarczy popatrzeć na rozmiary książki, która posłużyła za pierwowzór scenariusza.

Członkowie RAF sami siebie przedstawiali jako ofiary systemu, manipulowali opinią publiczną i to pokazuje film (zwłaszcza w scenach z procesu). Kiedy czytam takie opinie jak powyższa, mam wrażenie, że oto kolejny widz również uległ tej manipulacji ;) Tak jakby ktoś brał za dobrą monetę słowa Ulrike Meinhof, które padają w filmie, że faszysta to nie człowiek, a świnia i dlatego wolno do niego strzelać. Naprawdę nie wiem, gdzie wy wszyscy wynajdujecie tę gloryfikację RAFu. W scenie rzezi na obstawie Schleyera? A może w scenie zabójstwa zakładnika w ambasadzie?


Zastanowiła mnie uwaga o Baaderze. Wszystko co o nim czytałam zgadza się z tym, co zobaczyłam w filmie. Może uczyniono go odrobinę sympatyczniejszym przez ukazanie go także jako czułego kochanka, ale nic poza tym. Pomijając poglądy, na temat których na pewno miał wiele do powiedzenia, nadal jawi się jako mały człowiek z dyktatorskimi zapędami.

Ulrike pisząc o świniach nie miała na myśli tylko faszystów ale ogólnie
całą policję i prawicowo-kapitalistyczną machinę która istniała wtedy w
Niemczech.

Tak, ale głównie atakowała to, że mnóstwo wysoko ustawionych urzędników niemieckich to byli (dzisiaj byli brzmi jak fikcja literacka, wtedy to było zaledwie 20 lat po wojnie, którą ona pamiętała) naziści (jak np. Lübke, który niegdyś budował obozy koncentracyjne i nagle w 1969 roku został prezydentem RFN). Nikt nic nie mówił, gdyż naziści bronili nazistów i koło się zamykało.
Niemniej człowiekiem, którego chyba najwięcej krytykowała był Franz Josef Strauss, człowiek odpowiedzialny (razem z Adenauerem do kupy) za ponowną militaryzację Niemiec, gdzie po wojnie było wyraźnie powiedziane- Niemcy już kolejny raz wojny nie rozpętają ani nie wezmą w żadnej udziału. CDU dało radę to przeskoczyć i zobaczcie jak stoją dzisiaj. Angela Merkel rozdaje Grecji pieniądze, których Niemcy nie mają. Powoli kończą im się pieniądze zagrabione podczas wojny i otrzymane z planu Marshalla, za to rośnie liczba ludzi pobierających Hartz-IV.

Lubke był podejrzewany o udział w tworzeniu obozów koncentracyjnych, ale nie zostało to potwierdzone. Wiadomo, że nie był członkiem NSDAP ani SS. A prezydentem został w 1965. W 1969 przestał nim być.

Baader z czułym kochankiem nie miał nic wspólnego. Był aroganckim, narwanym, niewykształconym, leniwym człowiekiem, który po prostu któregoś dnia stwierdził, że trzeba zrobić rewolucję, bo nic lepszego nie mógł wymyślić.
Nikt nie chce gloryfikować Meinhof, ale samo powiedzenie, że Meinhof była be i koniec nie załatwia sprawy. Ta kobieta, w porównaniu do Baadera, miała od małego ideały, tylko że obrała złą metodę ich realizacji. Moment, kiedy Ulrike wyskakuje z okna, jest przełomowym momentem zostawienia starej Ulrike, redaktorki konkret, matki, pisarki, za sobą i wkroczenie na drogę bezwzględności. Zamiast widzieć wszystko czarnym lub białym, o wiele ciekawsze jest zastanowienie się jak mogło do tego dojść.

Baader jaki byl taki byl ale jednak te wspaniałe intelektualistki czyli
Ensslin i Meinhof z nim trzymały, z Ensslin nawet byli parą. Ogólnie to nie
znam aż tak w szczegółach historii RAF-u ale wydaje mi się że wielu z nich
było studentami czy nawet ludzmi z wyksztaleceniem. Gdzieś tam się
natknąłem że jedna z samozwańczych czerwonoarmistek była lekarką. No i tu
dochodzimy do kolejnego ciekawego faktu - RAF bardzo mocno przyciągał
kobiety, mieli ich bardzo dużo w swoich szeregach.

Myślę, że Ulrike jest najlepszym przykładem tego jacy ludzie rozpoczęli to, co mordercy Schleyera (te późniejsze lata nie są już tak istotne, jeżeli chodzi o działalność RAFu) dokończyli- wystarczy poczytać jej polemiki. To była świetnie wykształcona, nad wyraz inteligentna kobieta.
Wielu było studentami, bo to w końcu studenci byli na demonstracji, od której się wszystko zaczęło (czyt. bicie ich pałami i morderstwo dokonane na Ohnesorgu).

Co do zastrzelenia Benno Ohnesorga - po latach odkryto, że jego morderca Karl-Heinz Kurras był etatowym współpracownikiem STASI, więc zastrzelenie wygląda raczej na celową prowokację (Kremla?), by zagotować w niemieckim kotle.
Polecam świetny materiał na YT, sprawa RAFu to wprawdzie tylko jeden z wątków, ale i tak warto posłuchać: https://www.youtube.com/watch?v=J17A9J9I7Tk

Uważasz się za lewicowca, a argumentujesz pruskim "wykształceniem", które jest opresyjne i skrajnie prawicowe.