Kino fantasy nie jest tak uniwersalnym gatunkiem jak komedia, dramat czy thriller, które trafią w każdy gust. Swoich fanów jednak ma i nie jeden twórca dramatu może jedynie pozazdrościć takich wyników w box office'ach jakie osiągają filmy Petera Jacksona czy kolejne części "Harry'ego Pottera". Rzadziej się jednak zdarza, by publika sięgała po twórców nie tyle, co mniej uznanych, co nie cieszących się tak dużą popularnością. Nie wspominając o pierwszych, zapomnianych już tytułach danego reżysera. Dlatego dziś o "Bandytach czasu" Terry'ego Gilliama.

Według serwisów filmowych, to jeden z najmniej znanych obrazów wspaniałego wizjonera, który znany jest zarówno z realizacji lekkich produkcji, jak "Monthy Python", której to grupy zresztą jest członkiem, jak i cięższych filmów jak "Fisher King", "Las Vegas Parano" czy "12 małp".

"Bandyci czasu" to pierwsza część trylogii znana jako "Trilogy of Imagination", na którą składają się jeszcze "Brazil" i "Przygody barona Munchausena". Trzy filmy opowiadające o dziejach człowieka, dlatego możecie się domyślić, że bohaterem pierwszego z nich jest dziecko.

Błyskawicznie zostajemy wprowadzeni w tę opowieść, już w pierwszej scenie poznając sytuację naszego bohatera, młodego Kevina. Chłopiec jest jedynakiem, samotnym na tyle, że nie interesują się nim nawet jego rodzice, którzy zajęci są oglądaniem programu.

Już na początku Gilliam potępia świat mediów i technologii, ponieważ program, którzy oglądają nosi nazwę: "Pieniądze albo życie". W podobnej formie reżyser subtelnie podaje nam drugie dno tego filmu, które może zostać niezauważone, jeśli widz jest nastawiony na rozrywkę. Takową także otrzymujemy, ale taka krytyka rzucona niby między wiersze, również stanowi ogromny atut tegoż obrazu.

Kevina budzą w nocy hałasy dochodzące z szafy, z której po chwili... wybiega rycerz na koniu, przemyka przez pokój i znika w plakacie lasu na ścianie. Chłopiec jest przekonany, że to nie był sen i następnej nocy jest już przygotowany. Tym razem z szafy wyskakuje banda sześciu krasnoludków, do których dołącza Kevin (celowe nawiązanie do słynnej baśni braci Grimm?) i wraz z nimi znika w ścianie, która jest portalem czasu. Okazuje się, że grupa karłów jest tytułowymi bandytami, którzy za pomocą skradzionej mapy wiedzą, gdzie umiejscowione są portale. Pozwolą im one na podróż w czasie i kradzież skarbów z miejsc, które odwiedzą. Szybko dowiadujemy się również, że krasnoludki, to pracownicy... Boga, któremu pomagali stworzyć nasz świat. To tylko nieliczne smaczki, które przedstawł nieszablonowy filmowiec.

Przedstawiona fabuła niekoniecznie zwala z nóg, ale taka konstrukcja daje wyobraźni Gilliama niesamowite pole do popisu, które twórca wykorzystuje, chociaż nie da się ukryć, że są to początki wizjonera, który jeszcze nie rozpostarł do końca skrzydeł. Całość sprawia wrażenie baśni, coś na styl "Niekończącej się opowieści" czy "Labiryntu", ale przy okazji wdziera się tutaj specyficzne poczucie humoru Gilliama i Monty Python, dając przy tym obraz nietypowy. Swoje niewielkie rólki zagrali tutaj członkowie słynnej grupy, John Cleese i Michael Palin, który zresztą jest współtwórcą scenariusza.

W trakcie podróży w czasie bohaterowie odwiedzają czasy Napoleona, spotykają Robin Hooda czy przeciwstawiają się olbrzymowi. Świat wykreowany przez twórcę "Las Vegas Parano" jest bogaty w charakterystyczne elementy dla gatunku baśni i fantasy, w którym podziwiamy potęgę wyobraźni. a przy tym Gilliamowi udaje się opowiedzieć również historię, znajomą każdemu z nas. O dorastaniu.

Młody Kevin, dzięki pragnieniu wyrwania się ze swojego marazmu życiowego, daje się porwać fantazji i wyrusza w podróż. Mimo młodego wieku, wciąż jest największy wśród grupki krasnoludków, dlatego też udaje mu się zyskać pewność siebie, potrafi rzucić dobrym pomysłem na to, jak wybrnąć z opresji, a przy okazji poznaje w końcu kogoś, kogo obchodzą jego losy.

Gilliam bawi się wyobraźnią i w swoim specyficznym stylu prowadzi opowieść nawet na wskroś surrealistyczną, ponieważ młody bohater nie może być do końca pewien czy podróż, którą odbywa nie jest jedynie wytworem jego fantazji. Złożone elementy i dodatkowo wspomniane wyżej smaczki, jak krytyka świata technologii czy ograniczonego umysłu, dają udaną mieszankę błyskotliwego fantasy.

http://zapiskikinomana.blogspot.com/2015/10/bandyci-czasu-potega-wyobrazni-terry ego.html

Zainteresowanych zapraszam po więcej materiałów - https://www.facebook.com/zapiskikinomana