Filmy Burtona były świetne, właściwie niczego im nie brakowało, tym większy jest zawód po obejrzeniu tego kolorowego i pretensjonalnego kuriozum. Aż dziw kiedy patrzy się na obsadę "Forevera"; o ile Kilmer jest egocentrycznym beztalenciem, o tyle udział aktorów pokroju Lee Jonesa, Kidman i Carreya (który zagrał tu najlepiej) pozostaje dla mnie zagadką nie mniejszą, niż te, które Riddler zadawał Wayne`owi. Schumacher najwyraźniej uznał, że Batman to jeden z wielu papierowych superherosów z bogatym zasobem gadżetów, więc darował sobie wysiłek zrobienia z niego kilkuwymiarowej postaci, pokazując wciąż wspomnienia Wayne`a z dzieciństwa, które były jego motywacją do walki z przestępczością - ale to zdecydowanie za mało. Nie jest to rzecz definitywnie zła (przynajmniej dla mnie), ale po obejrzeniu tego zostaje duży niesmak, choć może nie aż tak wielki jak po "Batmanie i Robinie", który był już totalnym shitem. Choć 10-latkom może się spodobać, ale inteligentnym widzom - nie.