Film oglądałam z czystej ciekawości i nie ukrywając – przez Butlera ;) i nie spodziewałam się niczego ciekawego, zostałam mile zaskoczona. To nie jest kino rozrywkowe pełne efektów, wartkich scen pościgów, mordobicia i lejącej się krwi. Brakuje amerykańskich dramatów, przesyconych pseudogłębokimi treściami dialogów romantycznych miłości. I bardzo dobrze. To chyba pierwszy film o tematyce dotyczącej wikingów który przypadł mi do gustu. Piekne zdjęcia, bardzo dobre kostiumy i charakteryzacja, ciekawy dobór postaci. Sam Butler całkiem przekonywujący w roli skandynawskiego herosa, poza nim niezłe postaci duńskiego Króla, lekko nawiedzonego mnicha, wiedźmy Selmy. Film nie każdemu się spodoba, większość widzów pewnie będzie się na nim nudzić, co jeszcze bardziej przekonuje mnie iż jest to obraz niebanalny. Oddaje klimat poematu, powoli tocząca się opowieść i narastające sprzeczności w wartościowaniu świata. Z przekonaniem mogę polecić miłującym średniowieczne klimaty i wszystkim do których dociera ambitniejsze kino. Bo ta wersja Beowulfa moim skromnym zdaniem jest znacznie ciekawsza od ostatniej z 2007 roku.