Tak a'propos recenzji, to chciałabym zauważyć, Szanowni Autorzy, że włości Hrothgara, czyli ówczesne królestwo Dunów nie obejmowały Jutlandii, gdzie, jak sama nazwa wskazuje, panowali Jutowie. Dunowie zaś kontentowali się Zelandią, Amager i paroma innymi wyspami. Fakt, niezbyt są one górzyste, ale nie będę się czepiać reżysera za wybór krajobrazu, bo Islandia jest piękna. No owszem, gdyby wrzucił Beowulfa w palmy tobym protestowała, ale dopóki pozostajemy w granicach Skandynawii mogę uznać że wszystko gra.

Teraz przejdziemy do narodowości naszego dzielnego Beowulfa. Otóż angielski termin "Gaetan" ma prześliczny polski odpowiednik. Mianowicie Got. Beo był po prostu Gotem. A i owszem, grający go Gerard Butler szkockiego akcentu nie potrafi się wyzbyć (albo nie chce), ale do tego się już przyzwyczaiłam, a nawet doceniam jego dumę z własnej szkockości. Zresztą czepianie się akcentu Gerarda jest o tyle nonsensowne że przecież prawdziwy Beowulf po angielsku nie mówił, podobnie jak Hrothgar i cała ta wesoła gromadka. Należy mniemać iż raczej używali języka staroskandynawskiego (Old Norse). Więc co za różnica jaki akcent posiada angielszczyzna Beowulfa?

Co się tyczy bluzgów, to owszem, Skandynawowie byli wspaniałymi poetami, ale do licha, bohaterowie "Beowulfa" to nie angielskie wyższe sfery na herbatce u królowej Wiktorii, tylko banda nieokrzesanych typów, uzbrojonych po zęby i gotowych spalić, zgwałcić i obrabować wszystko w zasięgu ręki i miecza (no dobrze, za wyjątkiem szlachetnego Beowulfa, jak sam stwierdzil nie jest tacy jak oni). Nie należy zatem mniemać że na co dzień gawędzili sobie używając poetyckiej mowy skaldów, tudzież form wytwornych.