i nie były to moje stopy.

Polsat – całkowicie nastawiona na ilość, nie na jakość – telewizja
puszcza w piątek po godzinie 22 film zdobywcy dwóch Złotych Palm w
Cannes, kilku nagród w Berlinie, Złotego Globu i Oscara. Film człowieka,
którego twórczość mam wielką ochotę poznać. Ale nic, może nie będzie to
jego najwybitniejsze dzieło, może będzie to artystyczne kino
gatunkowe... może coś lżejszego... jak zobaczę to się przekonam, trzeba
spróbować.

I co? Od pierwszych scen nie zalatywało tandetą, bo to przyzwoity twór.
Nie taki do bólu naiwny, nie obrażający inteligencji widza... ale za to
schematyczny, banalny, zupełnie nieprzekonujący.

Oczywiście w Danii językiem urzędowym jest angielski, oczywiście z
wszystkiego można zrobić aferę. Jak się cokolwiek dzieje to to musi być
spisek.

I tak z niczego rodzi się intryga, do której szybko dorzuca się trochę
sci-fi, ambitną sąsiadkę i brzydkich naukowców-lekarzy.

Końcówka to konkretna akcja rodem z „Obcy kontra Predator”.

Jednym słowem kino gatunkowe robione pod wyraźne wskazówki producentów.