podchodzisz do tego zbyt emocjonalnie, to tylko film ;) mnie akurat rzeczy które wymieniasz nie brzydzą więc być może dlatego nie zrobiło na mnie takiego wrażenia. a dlaczego ocenka tak wysoka? przecież to już niemal "klasyk" gatunku :)

Klasyk jakiego gatunku ? Takiego jak napisane, grotestka filmowa ? No moze, bo to prawdziwa grotestka i chlam :). Jak tak ma wyglada klasyka np. horroru to ja moze zaczne ogladnac brazylijskie seriale, nie trzeba myslec tak jak tutaj a chociaz jest NA CO i na KOGO popatrzec :)).

"Dla mnie to było gorsze niż najstraszniejszy horror" - sukces pana Miike, aż miło popatrzeć :]

Uprzedzając ataki antyfanów kina asian extreme zaznaczę od tego, że Bijita Q wcale mnie nie urzekł. Przeciwnie - po seansie czułem się jak przeciągnięty przez imadło, zdeptany glanami i pierdolniety w głowę wyjątkowo pokaźną patelnią. Uczucie to w szerszych kręgach znane jest pod nazwą obrzydzenia, z tego co mi wiadomo.

Odznaczyłem się wyjątkową wyrozumiałością, dając filmowi drugą szansę. Znieczulony (czyt. obeznany z kinem Miike i pozostałymi J-Horrorami spod znaku gore) przetrwałem kolejny seans, tym razem skupiając się na swobodnej interpretacji tego, rzec nie rzec, groteskowego dzieła.

Rezultat piorunujący. Ocena filmu nie uległa w moich oczach szczególnej zmianie, ale moje nastawienie - i owszem. To co lubię w (niektórych, tych bardziej ambitnych) filmach trącących o underground to właśnie forma, która do analizy treści zachęci nielicznych, całą resztę z miejsca odrzucając akumulacją parafilii, kazirodztwa i przemocy.

Do czego zmierzam? A no do tego, że po zlizaniu tej lukrowej polewy zostaje nam całkiem sensowna treść - oryginalny, groteskowy obraz tradycyjnego modelu japońskiej rodzinki. Rodzinki, w której miłość ustępuje miejsca pracy i konsumpcyjnemu stylowi życia, a każdy z jej członków wybiera drogę izolacji, samodzielnie zmagając się z demonami codzienności.

Film... średni. Jak zwykle Miike łączy różne gatunki, bawi się estetyką kiczu, czarnym humorem i bez zahamowań balansuje na granicy dobrego smaku. Niestety, tym razem wychodzi mu to... co najwyżej nieźle.

6/10 - i zachęcam do dawania filmom drugiej szansy ;)

Hmm.. to samo można powiedzieć o Dniu Świra, do którego Visitor Q jest dość podobny pod względem przekazu. Niezły film, choć nie każdemu się spodoba.

Zależy od podejścia, jeśli wczuwasz się w scenę nekrofilii i bierzesz to jak i inne tematy na poważnie, no to film Patologia. Ale na chillu, ta scena na swój sposób jest zabawna. Spróbuj następnym razem podejść do tego tak; aktor udaje że sunie trupa, a aktorka udaje że nim jest, do tego "cud życia", założę się że sami wykonawcy mieli niezłe "gnicie" z akcji ;). A jeśli nie jest się dzieciakiem, który ogląda ten film, bo ktoś mu powiedział że takie ostre pierdoły w nim są. Lub nie siedzi się cały film zszokowanym, zniesmaczonym, z schizowanym itp. To można wyłapać sporo treści, plus kilka fajnych skojarzeń. Miike jakiego lubię.
Pozdro

A jeszcze nie zdążyłem na edit :)
Do bycia "zszokowanym, zniesmaczonym, z schizowanym itp" każdy ma prawo, zależy od wrażliwości, gustu i wielu innych czynników. Więc film nie dla każdego.
Yo