Infantylność filmu przeraża. Wkładanie w usta Diane Kruger arii operowych, ośmiesza. Absurdalne wydarzenie wysupłane z absurdalnej wojny wywołuje obrzydliwy dysonans. Wydarzenie nota bene nie do powtórzenia. W żadnej wojnie. Również w tej, choćby rok później (1915). Wojna jest okrucieństwem do którego nie można przyłożyć sentymentalnej miary. Przesłanie jasne dla każdego pacyfisty czy czytelnika Remarque'a. Czy rzeczywiście trzeba było nieudanej filmowej produkcji by uzmysłowić bezsens umierania młodych ludzi w imię idei popapranych polityków i generałów ?