Kevin Costner nie zawodzi - zarówno publiczności, jak i Whitney Houston. To raczej ta druga zawodzi swoim przesyconym tanim erotyzmem głosem. Kasdan ponoć czekał z tym scenariuszem dekadę. Mógł odczekać drugą. A potem trzecią i czwartą - może coś by z tego wyszło. Romans tani i naiwny, ale jakże ckliwy i za serce chwytający. Kevin o szlachetnym obliczu ze spojrzeniem konającego psa i młodziutka jeszcze i ogorzała acz nieprzepita Whitney czarują nas od pierwszych minut. Chociaż Kevin pokazuje też drugą twarz - taką z pazurkiem, radząc paniusi, która oznajmiła mu, że przyglądał mu się cały wieczór z drugiego końca sali, aby wróciła i przyglądała się dalej. Takie rzeczy lubię, nawet Bruce Willis w całej swojej karierze nie potraktował kobiety w tak surowy i mizoginistyczny sposób! Film to kultowy, więc nie lubić nie wypada, ale zbytnio się zachwycać chyba również. Bo mimo tego, że Bodyguarda uwielbiamy i cichutko wycieramy łzy na ostatnich minutach, to musimy pogodzić się z tym, że film to raczej kiepski. Ale o tym - cicho sza!