P. T. Anderson łączy w Boogie Nights styl Scorsese ze swoim własnym i muszę przyznać, iż wychodzi mu to niesamowicie! Pokazanie porno jako sposobu na życie, jego stopniowego upadku oraz powrotu na przykładzie kilku różnorodnych bohaterów to pomysł, z którego można było dużo wycisnąć. A Anderson wycisnął chyba wszystko albo i więcej. Zachwycają zdjęcia, aktorzy (Marky Mark, który zazwyczaj mnie irytuje wprost niesamowicie, zagrał tutaj na naprawdę wysokim poziomie, nie mówiąc o reszcie obsady), dialogi, korzystanie z różnych rodzai filtrów oraz ujęć itd. Co prawda dalej dla mnie najlepszym filmem tego reżysera dalej będzie Aż poleje się krew, ale Boogie Nights to prawdziwe arcydzieło, jedyne w swoim rodzaju. 10/10