Lubicie oglądać mecze tenisa? Ja za tym nie przepadam, czasem jednak na orliku z jakimś dzieciakiem piłkę poodbijam i wytłumaczę mu zasady. Generalnie jednak nie rajcuje mnie odbijanie piłeczki rakietką. Mimo to film Borg/McEnroe obejrzałem jednym tchem.

Każda dyscyplina sportowa ma swoje niezapomniane momenty w historii. Dla mnie, jako fana piłki nożnej, będzie to „Dudek dance” (i cały ten finał Ligi Mistrzów, którego nawet by Hitchock nie wymyślił), czy finał MŚ 1994 Włochy-Brazylia. Dla fanów F1 z pewnością rywalizacja Lauda-Hunt. W tenisie najbardziej emocjonujący mecz ever rozegrał się ponoć w finale Wimbledonu 1980, gdzie czterokrotny mistrz świata, wyciszony, wręcz autystyczny Szwed Bjorn rywalizował z szalonym, lubiącym sadzić bluzgami do sędziów i publiczności, Amerykaninem McEnroem. To co pokazali na korcie do dziś budzi szacunek i mokry sen fanów tenisa.

Zanim jednak poznamy końcowy wynik pojedynku (jeśli nie znasz z historii tego kto wygrał, polecam nie czytać przed seansem, wtedy napięcie będzie jeszcze większe, zaręczam!) obejrzymy kilka lat poprzedzających te wydarzenie. I tu największe moje zastrzeżenie – uwaga filmowców skupiona jest głównie na Szwedzie, którego losy śledzimy od momentu, gdy jako dzieciak zaczął odbijać piłkę od drzwi garażowych. Znacznie mniej poznamy Amerykanina, a szkoda, bo Shia LaBaeuf stworzył bardzo dobrą kreację. Fajnie jednak został ukazany ich kontrast – gość, który tłumi w sobie wszelkie emocje i ten, który cały gniew wyrzuca z siebie; gdzie jeden jest kochany, a drugi pogardzany przez publiczność i przyjaciół. Ostatecznie okazuje się jednak, że obaj mają bardzo wiele ze sobą wspólnego, ba - są tacy sami - każdy tylko nałożył na swoją twarz inną maskę…

Mały, fajny film. Warto sprawdzić nawet jeśli nie lubisz „penisa”…